خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 500

1- ینابیع الموده/ 1/ 56

3. اتصال برین

نور بلند مرتبه اهلبیت علیهم السلام بگونه ای می تابید که همواره نیاکانش را به پروردگار نزدیک تر می ساخت. ذات و فلسفه آفرینش آنان فیض دهی از کانون نور، به دیگر مراتب خلقت و کشاندن موجودات فرودست به جایگاه بلند بندگی بود. به دلیل اتصال نوریه میان نیاکان با پروردگار از کانال اهلبیت علیهم السلام بیشترین اتصال را با هستی بخش جهان، اجداد پیامبر| داشتند. درونمایه ای که لحظه به لحظه آنان را به چشمه سار نور رهنمون می شد، همان گونه که اتصال وجود فیزیکی اهلبیت علیهم السلام با پروردگار، اطرافیان را به خدا و نگاه ها را از خاک به افلاک می گشود.

همه ی آنان به مقام قُرب به تبع اهلبیت علیهم السلام رسیدند. چنانکه نور ائمه علیهم السلام نبود همانند دیگر انسان ها به میزان تلاش، پله های معنویت را یکی پس از دیگری طی می کردند و به تناسب تلاش خود به مقامات معنوی دست می یازیدند. با تکیه بر این پیوند بود که نیای ائمه علیهم السلام بدون طی طریق و مراحل سلوک عُرفی میان آتش رفتند ولی از یکتاپرستی برنگشتند.

4. حاجت روایی

مقام دیگری که نور پیامبر| به اجداد خودبه ارمغان آورد، منزلت «مستجاب الدعوه« شدن آنان بود. نیاکان علوی علیه السلام به کمک نیروی درونی که از چشمه سار نور می جوشید، می توانستند خود و دیگران را از کام دره هلاکت به قله رهایی بکشانند.