خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 506

1- امالی، صدوق/ م94/ ح 2.

حقیقت، ابراهیم علیه السلام را برتر شمرد و در مقام آزمایش به او درجه خلیل اللهی داد نه کلیم اللهی و روح الهی. هیچ رابطه ای در عالم میان دو فرد برتر از رابطه ی دوستی و عشق ورزی نیست. همان که در پرتو شعاع نور ائمه علیهم السلام ، ابراهیم علیه السلام با پروردگارش به دست آورد.

7. خلیفه ی زمین

دامنه ی نورپردازی اهلبیت علیهم السلام در صلب نیاکان جایگاه آنان را از به، برین تر و از بنده به بنده تر تغییر داد و تا مرز جانشینی خداوند پیش برد. نیای ائمه افزون بر دیگرفضائلی که از نور گرفته بودند، مقام خلافت الهی را نیز به دست آوردند؛ جایگاه برین، ممتاز و بی بدیلی که با نیایش و کرنش به دست نمی آید و تنها با اراده ی پروردگار از بالا به پایین می ریزد.

نیابت اجداد النبی| از خداوند بر روی زمین، آنان را حاکم بی همتای طبیعت، مردم و حیوانات قرار می داد و تصرف ویژه برای آنان در چهار سوی گیتی را میسر می ساخت.

منزلت جانشینی خداوند و حکم رانی بر دیگر انسان های روی زمین نه بر آمده از خودکامکی و استبداد بود، نه میراث بری خاندانی و شاهانه، نه فریب کاری دیپلوماسانه بلکه هدیه ای فرود آمده از خداوند به بنده از عرش به فرش برای گسترانیدن سفره دادگری میان انسان ها و راهنمایی آنان به جانب پروردگار. این مهم از درون آنها جوشید نه از بیرون، از نور علویه علیهم السلام نه سایه هوی و هوس.

«...امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود: پیام آور خدا به من فرمود: ای علی! خداوند بلند مرتبه، من و تو را از نور