خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 507

خویش آفرید هنگامی که آدم را خلق کرد آن نور را در تیره پشت او گزارد. آن نور واحد تا عبدالمطلب (به تدریج) منتقل شد. پس ما دو تا در نهاد عبدالمطلب دو مرتبه ی جداگانه شدیم: من در نهاد عبدالله رفتم و تو در وجود ابوطالب. نبوت جز برای من شایستگی ندارد و وصایت و جانشینی پیامبر| جز برای تو. پس کسی که وصی بودنت را نپذیرد در واقع مرا انکار کرده و هر آنکه نبوتم را نپذیرد خداوند او را با رو در آتش می افکند.« ((1))

ب) تحول ژرفنا

1. آمرزش

تأثیرات نور اهلبیت علیهم السلام بر نیاکان، تنها در ارتباط آنان با پروردگار محدود نمی شود بلکه نسبت به خود نیاکان نیز آثار ژرف، بی بدیل و گسترده بر جای می نهد.

شأنی که پروردگار برای نور محمد| قرار داده بود، آشتی دادن میان فرزندان گریزپا با پدر و مادر صاحب خانه بود. خداوند با شفاعت گری ائمه علیهم السلام آدم را بخشید و از تمام گناهان اندک وی که در شأن یک پیامبر نبود، درگذشت. صفحه روان ابوالبشر از زنگ ترک اولی پاک گردید و آیینه روح او دیگر بار عکس روی یار را به تماشا نشست.