خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 516

1- معجم کبیر طبرانی/ 10/ 329 حدیث 10812؛ ینابیع الموده/ 1/ 62.

اساس آن حرکت تو انجام شد. پس اکنون به سبب آنان مرا بخوان تا پاسخت گویم. در این هنگام آدم عرض کرد:

«اللّهم بجاه محمد و آله الطبیین، بجاه محمد و علی و فاطمه و الحسن والحسین، والطیبین من آلهم، لما تفضلت علی بقبول توبتی و غفران زَلتی و إعادتی من کرامتک إلی مرتبتی.«

بی درنگ خداوند فراتر از توصیف فرمود: در واقع بازگشت تو را پذیرفتم، و خرسندی ام را بر تو پسندیدم، نشانه ها و نعمت هایم را بر تو برگرداندم و تو را دوباره به جایگاهت از کرامتم رساندم و بهره ی تو را از مهربانی هایم زیاد کردم. این معنی سخن خدای فراتر از توصیف است که فرمود: {فَتَلَقَّی آدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ} ((1))

ج) برتری بر انسان ها

1. شفاعت

فروزش نور اهلبیت علیهم السلام افزون بر آثار فردی و الهی، آثار اجتماعی ژرف وگسترده ای را نیز بر نیای شان بر جای گذارد. آنان با نورپذیری تمام و کامل از یکسو، تاریکی های روح نیای خود را روشن کردند و حقیقت گرانمایه و بی نظیر گوهر جان خود راپاکیزه. از دیگر سو، شفافیت و پاکی دل را آینه ای برای نور رسانی به دیگر موجودات قرار دادند تا شفاعت گری و پا درمیانی بین انسان و خدا را به عهده گیرند. ذات نورپذیر نور افشان ائمه علیهم السلام با قطع نظر از دلایل نقلی و تعبدی به دلیل جایگاهش در سلسله نظام هستی خود به خود می طلبید که شفاعت گری برای آنان تشریع شده است.