خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 518

پدر من در آتش بسوزد و فرزندش تقسیم کننده ی آتش باشد!؟

آنگاه حضرت فرمود: سوگند به آنکه محمد| را در حقیقت به پیامبری برانگیخت که نور افشانی پدرم ابوطالب روز قیامت تمام انوار مردم را خاموش می سازد؛ جز انوار پنج گانه: نور محمد| نور خودم، نور فاطمه÷ نور حسن و نور حسین و انواری که از فرزندان حسین علیه السلام پیشوایان پاک هستند. در واقع نور وی از نور ماست؛ نوری که خداوند فراتر از توصیف، هزار سال پیش از خلقت آدم علیه السلام آن را تاباند.« ((1))

گویایی، روانی و صراحت روایت نیاز به هیچ توضیحی ندارد و بر شفاعت گری نیای اهلبیت علیهم السلام دلالت مطابقی اش تمام است.

2. ارجمندی

فروزش نور محمد| آسمان نیای خویش را روشنتر و تابناک تر می نمود، در برابر پرتو افگنی این خورشیدیان قرار می دادند و از آنان به هزار لایه ی تاریک روح و جان سرد خود را نور می گرفتند.

نیاکان ائمه علیهم السلام نه با زور خود را بر مردم تحمیل می کردند و نه با زر جایگاهی میان آنان باز، بلکه تنها با نورپردازی دیگران را به ستایش به فرمان آسمانی خود به خود وا می داشتند.

آری! زیبایی خود سخن می گوید و گلواژه های ستایش را بر غنچه های لب دیگران می نشاند. دیگران از بیرون با ترس، خفقان و تزویر بر مردم حکومت