خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 524

1- امالی مفید/ 25ح 2؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدیه/ 7 / 63. صحیح مسلم/4/ کتاب فضائل؛ نزهه المجالس/2/ 437.

2- نهج البلاغه/ نامه/ 17؛ وقعه الصفین/ 468.

معاویه و علی سرانجام به یک نژاد واحد می رسند همان گونه که تمام انسان های روی زمین به یک پدر و مادر اما این وحدت قبیله ای هویت معنوی برای کسی نمی دهد. همان گونه که نور اهلبیت علیهم السلام به هاشم هویت ایمانی داد نه به امیه فرزند عبد شمس هر چند دو برادر یک پدر بودند.

بدین سان، قداست بخشی نور اهلبیت علیهم السلام برای نژاد خاصی یا گروه ویژه ای نبود بلکه برای خاندان پرمعنویت و مؤمن آل محمد| بود که هر یک در اوج بندگی و قله بردباری و دیگر فضائل اخلاقی رسیده بودند. چیزی که «نه اسیر آزاد شده و دو روی جنگ همانند معاویه.«((1)) هفت آسمان فروتر از آن افتاده است.

5. بنیان های اصیل

این نورپردازی از شخصیت نیای ائمه علیهم السلام نخبگان و فرهیخته گان ساخته بود که هیچ گاه نان به نرخ روز نخوردند و همرنگ جماعت نشدند با همه آمیختند اما ز دیگران رنگ نپذیرفتند چنانکه به دیگران رنگ انسانیت، عقلانیت و... دادند اما أنگ بی خردی، تعصب ورزی و بی دینی نخوردند؛ زیرا بنیان شخصیت آنان با صداقت، طهارت و خداباوری گزارده شده بود. همان گونه که «دیوار کج بالا نمی ر ود.« دیوار راست کج نمی شود، راست بالا می رود:

«پیام آوران را در بهترین جایگاه به امانت گذارد و در بهترین مکان ها استقرارشان داد. از تیره پشت کریمانه پدران به رحم