خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 526

1- نهج البلاغه/ خ/ 94. «فاستودعهم فی أفضل مستودعٍ. واقرهم فی خیر مستقرتنا سختهم(تناقل) کرائم الأصلاب إلی مطهرات الأرحام؛ کلما مضی منهم سلف قام منهم بدین الله خلف. حتی أفضت (وصل) کرامه الله سبحانه و تعالی إلی محمد |. فأخرجه من أفضل المعادن منبتاً و أعز الأرومات مغرساً؛ من الشجره التی صدع (ای خلق) منها أنبیاءه و انتجب منها أمناه. عترته خیر العتر و اسرته خیرالأسر، و شجرته خیر الشجر؛ نبتت فی حرمً؛ و سبقت فی کرمٍ؛ لها فروع طوال و ثمر لاینال.»

مادرانم مرا قرار نداد از زمان اسماعیل فرزند ابراهیم تا عبدالله فرزند عبدالمطلب... و ما اهلبیت علیهم السلام همگی از تیره پشت پاکیزگان به رحم مادران پاکیزه منتقل شدیم.« ((1))

6. گره گشایی

فروزش نور اهلبیت علیهم السلام در ژرفنای جان نیاکان، بسیاری از گره کارهای بسته آنان را می گشود و در سختی ها و تلخی ها شهد در کام شان می ریخت. هنگامی که تمامی راه ها به روی پیامبران بسته می شد، اشعه های پر فروغ علویه علیهم السلام از درون، روزنه های تازه ای به روی آنان می گشود و دیگر بار مشت شب سیاه را باز می کرد. شبی که بیشتر مردم با فضایش عادت کرده بودند و رفتار و کردار خود را با ساعت های آن تنظیم می کردند.

افزون بر نیاکان، هنگام تنگدستی، عیش و مستی، دیگر پیام آوران الهی را که با یاد حق و از جام دوست سرکشیده بودند، به آنان باز می گرداند. رویارویی آنان با طاغوت های زمان و دلیری و بی باکی پیام آوران الهی، در برابرشان، رابطه ژرف و گسترده ای بود که نور ائمه علیهم السلام ایجاد کرده بود.

...معمر بن راشد می گوید:

از ابوعبدالله علیه السلام شنیدم که می گفت: مردی یهودی نزد پیامبر| آمد و جلو حضرت ایستاد، نگاه هایش را به صورت وی آویخت. بی درنگ حضرت فرمود: ای یهودی چه درخواست و پرسشی داری؟