خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 529

1- تأویل الآیات/ 1/ 49؛ احتجاج/ 1/ 54.

اجداد ائمه علیهم السلام نمی پوشاند و آرامش رفتار اندام، طوفان روان انسا ن ها را خاموش نمی کرد. پیامبر| به امیر بیان فرمود:

«ای علی! در واقع عبدالمطلب هرگز به راه جاهلیت نرفت و هیچ گاه بت نپرستید و گوشت حرام هرگز به دهن نگذاشت. وی همواره می فرمود: «أنا علی دین أبی ابراهیم علیه السلام .«((1))

8. بندگی واقعی

روزگاری که نور اهلبیت علیهم السلام از ژرفنای نیاکان می تابید همه جا تاریک بود و جز این نور روشنایی دیگری از هیچ گوشه ای دیده نمی شد. در این عصر تأثیرگذاری این حقیقت نوریه دو سویه بود: از سویی، مظروف و محمل خود را روشن می کرد و نمی گذاشت آنان مانند دیگران به تاریکی شرک فرو روند و به رذائل جاهلیت آلوده شوند. از دیگر سو، محیط را روشنایی می بخشید و از قلب تاریکی می تابید تا اندک اندک فضا برای خداپرستی آماده شود و قلمرو طاغوت تنگ تر.

بدین سان، نیای ائمه علیهم السلام نه مردمان عادی بودند و نه از سران جاهلیت و نه جزء بت پرستان بلکه همگی پیامبران الهی یا خداپرستان واقعی یا مؤمنان برین. به گزینه ی نخست نبوت اجداد پیامبر| روایات زیر اشاره دارد:

«ابی جارود گفت: از ابو جعفر علیه السلام ، معنی سخن خدای فراتر از توصیف را پرسیدم: «و نری تقلبک فی الساجدین« حضرت فرمود: خداوند انتقال حقیقت نوریه ی او را در تیره پشت پیام آوران، نبی پس از نبی می دید تا آنگاه که او را از