خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 546

1- بحارالانوار/ 15/ 10.

1-5. مرتبه صلبیه

اشاره

پس از آنکه مراتب خلقت با نورپردازی ائمه علیهم السلام یکی پس از دیگری نور گرفتند و چهارچوبه هستی با درونمایه حقیقت نبوی و علوی شکل گرفت، خداوند آخرین موجودش را روی عالم مادی نشاند تا برای خود حیات معقول را پیشه سازد و برای خدا بندگی را و برای دیگران دادگری و مهرورزی را.

اما آدم علیه السلام تنهایی از زیر بار این وظایف بلند نشد و تیر و تبر دشمن به پشت و پهلویش فرود آمد. ناگزیر پروردگار؛ نور اهلبیت علیهم السلام را در نهادش گذارد تا از یکسو، آرمان های بلند انسانی میان مردم عینیت یابد و از دیگر سو، نور امامان آخرین سریان و مرتبه ی نوری شان را از تیره پشت نیاکان در روح پژمرده ی بشر بتاباند. سرگشته گانی که جز نورپردازی از قالب نیکان، آنان را از کژ راهه برنمی گرداند و خانه ی تاریک شان را چیز دیگری روشنایی نمی پاشید. فقدان این حلقه ی نوری، گسست دیگر حلقه های پیشین را در پی داشت همان گونه که نبود مرتبه ی فیزیکی ائمه علیهم السلام نبود این زنجیره را.

روایات بی شمار ضبط شده از آغاز تا کنون ما را از یادآوری در تبیین، هستی و چیستی و مراحل انتقال نور صلبیه بی نیاز می کند و یادآوری روایات نو، بر حجم مطلب می افزاید که از چهارچوبه رساله بیرون می رود.

نتیجه:

بنابراین گستره و ژرفنای ذات نور اهلبیت علیهم السلام نمی توانست در یک مرتبه محدود بماند و به دیگر مراتب تسری نکند. در سرشت این نور، خداوند روشنایی بی نهایت و درخشش تمام و همه جانبه را از روز نخست گذارده بود. حیات واقعی این نور، در تابش و تسری آن به تمام مراتب خلقت بود و نیستی اش محدود در یک مرتبه.