خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 548

نمایشی که بازیگری آن از عهده ی فرشتگان و زمینیان برنمی آمد و هیچ موجودی جز ظرف نوریه ی اهلبیت علیهم السلام توانایی و آشکار نمودن آن را نداشت، چه بسا، در تجلی خداوند بر موسی علیه السلام در کوه طور نقش علت اصلی را می بینیم ولی رد پای علت میانی را در این میان گم می کنیم. به همین خاطر گمان می بریم خدابی واسطه در کوه طور تجلی کرد!؟

«... و تجلی لموسی بن عمران علیه السلام فی طور سینا. فما استقر له و لا أطاق موسی لروئیته و لا ثبت له حتی خرَّ صعقا مغشیا علیه و کان ذالک النور، نور محمد|...«((1))

2. بی تناسبی فرشتگان

فلسفه ی دیگری که خداوند نور اهلبیت علیهم السلام را در وجود نیایش منتقل کرد، محدودیت ذاتی، فهم و درک بشری بود. توانایی بشر نسبت به فرشتگان اندک، محدود و آسیب پذیر است. نور امامان شیعه مستقیم و مستقل به دستور پروردگار فرشتگان را هدایت و آموزش داد. اما هدایت بشر با نور بی واسطه ی فردی از جنس غیر خودشان هزگز امکان نداشت. هم به دلیل سنخیت و هم به دلیل توانایی هدایت گری.

ملکوتی تنها با مادیت محض در ذات شان با یکدیگر قابل جمع نبود همان گونه که قابل رفع هم نبود؛ زیرا هر یک ذات و ماهیت جداگانه و هم سنخ با منظومه ی وجودی خود را داشتند. بدین سان، موجودی برای هدایت گری شایسته و ضروری بود که آمیخته ای از مُلک و ملکوت باشند.