خلقت نوری و ظهور صلبی اهل بیت علیهم السلام صفحه 76

1- ادب فنای مقربان/87.

سند روایت ابزار طریقی به متن و معنای سخنان برآمده از چشمه سار وحیانیت معصومین علیهم السلام است نه آنکه خود موضوعیت برای بررسی ذاتی را دارا باشد. بر فرض تمامی اسناد روایات خلقت نوریه ائمه علیهم السلام ضعیف، مجهول و ضعیف مشهور می بود، باز هم مانع از مطالعه، باز نگری و معنی یابی این موضوع نیست چنانچه راهی دیگری به وصول قطعی این احادیث از معصومین علیهم السلام در دست داریم و آن علوّ متن است.

انواع دلالت روایات

1- صریح: بیش از نود و پنج درصد از اخبار مربوط به این موضوع صریح الدلاله هستند. و از آغاز حدیث تا حلقه های میانی و سپس پایانش همگی یک معنای روشن و آشکار دارند و جز یک معنی و مراد از آن به دست نمی آید. هر اندازه در فقره های آن و صدر و ذیل آن ژرف نگری بیشتر صورت می گیرد به همان میزان مدلول، صراحت و قوت بیشتر می گیرد و دیگر معانی احتمالی آن کاهش می یابد:

«قال ابن عباس: انا کنا عند رسول الله | فأقبل علی بن ابی طالب علیه السلام فلما رآه النبی | تبسم فی وجهه و قال: مرحباً بمن خلقه الله قبل آدم بأربعین ألف عام. فقلت: یا رسول الله أکان الابن قبل الاب؟ قال: نعم. ان الله تعالی خلقنی و خلق علیاً قبل ان یخلق آدم بهذه المده. خلق نوراً فقسمه نصفین فخلقنی من نصفه و خلق علیاً من النصف الاخر. قبل الاشیا کلها. ثم خلق الاشیا فکانت مظلمه فنورها من نوری و نور علی...».((1))