حلال و حرام مالی صفحه 333

وقتی جان این شخص را می گیرند و نفس را از بدن جدا می کنند، با احاطۀ جهنّم جدا می کنند:

« وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَهٌ بِالْکافِرِینَ» 1

«محیط» اسم فاعل است؛ یعنی همان وقتی که در دنیا بوده، در احاطه دوزخ بوده است و اکنون که می خواهند نفس او را جدا کنند، در احاطۀ دوزخ از بدن جدا می کنند.

نفس راضی و مرضی خداوند در کنار پاکان

آنجا دیگر صحبت از ربّ، رحمت، دعوت و خطاب نیست، این خطاب مربوط به نفوسی است که خود را با تدبیر حکیمان تغذیۀ حلال کردند، آن هم حکیمانی چون خدا، انبیا و ائمه علیهم السلام.

« اِرْجِعِی إِلی رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً»

در حالی که موج رضایت از خدا در تو و رضایت تو از خداست:

« فَادْخُلِی فِی عِبادِی»

بعد از بیرون رفتن از دنیا، تنها نیستی. تنهایی از آن نفوس شریره و حرام خور است که باید بعد از مردن، در تاریکی غیرقابل رد شدن قرار بگیرند.

نفوس شریره و خبیثه بعد از مردن باید در تنهایی و خلوت، با هزاران شبح هایی که از درون خود آنها بیرون می ریزد رو به روی هم قرار می گیرند. اما نفوس تزکیه شده و مطمئنّه نه، به ربّ رجوع دارند و در عباد حضرت حق داخل می شوند.