حلال و حرام مالی صفحه 38

جنس دو پا می گوید: نجات را نمی خواهم، مگر زور است.

در قیامت دلیل نیز دارند، به خدا می گویند: خود تو در قرآن گفته ای:

« لا إِکْراهَ فِی اَلدِّینِ»

از روی اجبار که نبود، ما نمی خواستیم نماز بخوانیم، روزه بگیریم، قناعت کنیم، ما می خواستیم مال حرام بخوریم، حال می خواهیم به جهنم برویم، خود آنها می خواهند به جهنّم بروند، به خدا ربطی ندارد.

با مال حلال به جهنم رفتن

اما آیۀ دوم برای من از آیۀ اول کوبنده تر و عجیب تر است. چون آیۀ دوم شخص فلک زده ای را می گوید که با مال حلال به جهنّم رفت، نه با مال حرام. مگر می شود انسان با مال حلال به جهنّم برود؟ صریح قرآن است که بله، عدّه ای با مال حلال نیز به جهنّم می روند. اگر با مال حلال انسان به جهنم برود، پس دیگر مال حرام با انسان چه می کند؟ آیه را دقت کنید:

« وَ اَلَّذِینَ یَکْنِزُونَ اَلذَّهَبَ وَ اَلْفِضَّهَ وَ لا یُنْفِقُونَها فِی سَبِیلِ اَللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِیمٍ * یَوْمَ یُحْمی عَلَیْها فِی نارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوی بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ فَذُوقُوا ما کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ»