مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 121

ص:120

بروند، فرمودند: روز قیامت من و پدرم - امام محمدباقر علیه السلام - به محض این که وارد محشر شویم، اولین کاری که می کنیم، نگاهی در محشر می اندازیم تا ببینیم حمران کجا است، می رویم، دستش را می گیریم، در دستمان نگاه می داریم، هر جا که خدا ما را برد، او را همراه خود می بریم. (1) این علت درجه بندی بهشت است.

دنیا، مزرعۀ آخرت

اینجا از روایت پیامبر صلی الله علیه و آله استفاده کنم که روایت خیلی نابی است. ای کاش این روایت به یاد همۀ جوان ها باشد، آنچه که از آخرت در قرآن و از طریق منبرها می شنوید، تمامش ریشه در این زندگی دنیا دارد.

وجود مبارک رسول خدا صلی الله علیه و آله در این روایت می فرمایند:

«الدنیا مزرعه الآخره» (2)

ببینید چه چیزی می کارید؟ کاشتۀ خود را در آنجا برداشت می کنید، بدون آن که اشتباهی در بیاید؛ کسی که زنا بکارد، در قیامت ازدواج درو نمی کند.

پیغمبر صلی الله علیه و آله می فرمایند: قیامت بستگی به این دارد که مردم در اینجا چه چیزی بکارند.

قدیمی ها این شعر را می خواندند:

از مکافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جو (3)

محال است که کسی گندم بکارد، اما جو درو کند، اصلاً نظام عالم خیلی منظم است، هر دانه ای را به آن بدهی، همان را به شما پس می دهد. این چند روزۀ زندگی را بیدار زندگی کنید، عمرتان را ضایع نکنید، انحراف نکارید که فردا عذاب درو کنید. خودتان را به کاشتن خوبی عادت بدهید.

رفیقی داشتم که خیلی خوب بود، و نماز جماعتش به هیچ قیمتی ترک نمی شد.