کتابخانه بالقرآن

مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 147

صفحه 147

ص:146

1- (1)) - آل عمران (3) : 61؛ «پس هر که با تو دربارۀ او [ عیسی ] پس از آنکه بر تو [به واسطۀ وحی ، نسبت به احوال وی] علم و آگاهی آمد ، مجادله و ستیز کند ، بگو : بیایید ما پسرانمان را و شما پسرانتان را ، و ما زنانمان را و شما زنانتان را ، و ما نفوسمان را و شما نفوستان را دعوت کنیم ؛ سپس یکدیگر را نفرین نماییم ، پس لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»
2- (2)) - بحار الأنوار: 21 /276، باب 32؛ «المباهله و ما ظهر فیها من الدلائل و المعجزات.» «تفسیر قال الطبرسی رحمه الله فی نزول الآیات قیل نزلت فی وفد نجران السید و العاقب و من معهما قالوا لرسول الله صلی الله علیه و آله هل رأیت ولدا من غیر ذکر فنزلت إِنَّ مَثَلَ عِیسیٰ الآیات فقرأها علیهم عن ابن عباس و قتاده و الحسن فلما دعاهم رسول الله صلی الله علیه و آله إلی المباهله استنظروه إلی صبیحه غد من یومهم ذلک فلما رجعوا إلی رحالهم قال لهم الأسقف انظروا محمدا فی غد فإن غدا بولده و أهله فاحذروا مباهلته و إن غدا بأصحابه فباهلوه فإنه علی غیر شیء فلما کان من الغد جاء النبی صلی الله علیه و آله آخذا بید علی بن أبی طالب علیه السلام و الحسن و الحسین علیه السلام بین یدیه یمشیان و فاطمه علیه السلام تمشی خلفه و خرج النصاری یقدمهم أسقفهم فلما رأی النبی قد أقبل بمن معه سأل عنهم فقیل له هذا ابن عمه و زوج ابنته و أحب الخلق إلیه و هذان ابنا بنته من علی و هذه الجاریه بنته فاطمه أعز الناس علیه و أقربهم إلیه و تقدم رسول الله فجثا علی رکبتیه فقال أبو حارثه الأسقف جثا و الله کما جثا الأنبیاء للمباهله فرجع و لم یقدم علی المباهله فقال له السید ادن یا حارثه للمباهله قال لا إنی لأری رجلا جریئا علی المباهله و أنا أخاف أن یکون صادقا و لئن کان صادقا لم یحل علینا الحول و الله و فی الدنیا نصرانی یطعم الماء فقال الأسقف یا أبا القاسم إنا لا نباهلک و لکن نصالحک فصالحنا علی ما ننهض به فصالحهم رسول الله علی ألفی حله من حلل الأواقی قیمه کل حله أربعون درهما فما زاد أو نقص فعلی حساب ذلک و علی عاریه ثلاثین درعا و ثلاثین رمحا و ثلاثین فرسا إن کان بالیمن کید و رسول الله صلی الله علیه و آله ضامن حتی یؤدیها و کتب لهم بذلک کتابا.» بحار الأنوار: 257/35، باب 7 (آیه المباهله)؛ الکافی: 513/2 (باب المباهله)؛ کشف الغمه: 232/1 (فصل)؛ الاحتجاج، شیخ طبرسی: 392/2. تأویل الآیات الظاهره: 117-118؛ تفسیرالقمی: 1 /104؛ تفسیرمجمع البیان، شیخ طبرسی: 308/2 - 312؛ تفسیر المیزان، علامه طباطبائی: 222/3. سیره النبویه، ابن هشام حمیری: 412/2؛ الدرالمنثور، جلال الدین سیوطی: 37/2؛ تفسیر ابن کثیر، ابن کثیر: 376/1.

با خلّتش، موسی علیه السلام با کلیم اللهی اش، عیسی علیه السلام با روح اللهی اش ببینید؟ مردم خیال کردند که پیغمبر صلی الله علیه و آله اکنون پنج نفر را نشان می دهد، اما به درب اشاره کرد، همه برگشتند، فرمود:

«فلینظر الی علی بن ابی طالب» (1)پس علی علیه السلام را ببینید.

یعنی نباید در حق او «انت، هو، الذی، قال و...» گفت، بلکه باید حضرت را به صورت جمع لحاظ کرد، باید گفت:

« وَ أَقِیمُوا الصَّلاٰهَ وَ آتُوا الزَّکٰاهَ وَ ارْکَعُوا مَعَ الرّٰاکِعِینَ » (2)

یعنی رکوع حضرت به تنهایی، مانند کل رکوع ها، زکاتش، کل زکات ها، نمازش کل نمازهای عالم است. او ولیّ شما مؤمنین است، والا اگر او را به امیری قبول نمی کردید، مؤمن و مسلمان نبودید.

به شما سفارش می کنم، از من بشنوید، شما که به لطف خدا علی علیه السلام را به عنوان ولیّ خودتان انتخاب کرده اید. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: در انجام خوبی ها و ترک بدی ها به من کمک دهید و مرا تنها نگذارید. شما نمی توانید مانند من باشید؛

«انکم لاتقدرون علی ذلک ولکن اعینونی بورع و اجتهاد و عفّه و سداد» (3)

پاک دامن باشید و در کار خیر بکوشید، شکم و شهوت خود را از حرام حفظ کنید و اهل صراط مستقیم باشد. این گونه به من کمک بدهید.

اتصال به اهل بیت، سنگین کنندۀ پروندۀ آخرتی

یکی از چیزهایی که در قیامت پروندۀ شما را وزن می دهد، اتصال شما به اهل بیت علیهم السلام است، بعد نماز، روزه، زکات و حج است.