مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 191

ص:190

این که شخصی بسیار خوبی بودی و تمام عبادات تو نیز قبول شده، ولی به من بدگمان بودی، همیشه در دلت می گذشت چه کسی با این عبادات ما را نجات می دهد؟ فکر نمی کنم. من مطابق با فکر خودت دارم عمل می کنم، نه مطابق با عبادات تو. تو حق نداشتی که به من سوء ظن داشته باشی. (1)من که در قرآن گفته ام: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ » (2)من که گفته بودم: «فَأُولٰئِکَ هُمُ الْفٰائِزُونَ » (3)من که گفته ام «وَ کَذٰلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ » (4)چرا به من اعتماد نکردی که من تو را نجات دهم؟ تو همیشه به من بدگمان بودی که، فکر نمی کنم ما را به بهشت ببرند.

دستگاه خدا خیلی لطیف است. امید به پروردگار به قدری مهم است که پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمودند: من امیدوارم که در قیامت، به فضل خدا به بهشت بروم، نه با تکیه به نماز و روزه و عباداتم. (5)شما جوان های مؤمن، از مردن و بعد از مرگ نترسید. به پروردگار امید داشته باشید. خدا خیلی زیبا برخورد می کند:

«اللهم انّی اسئلک برحمتک التی وسعت کل شیء» (6)

در برخورد خدا با بندگانش، امید داشته باشید و دلتان به خدا گرم باشد و به هیچ کس جز او دلگرم نباشید.

در روز قیامت هیچ کس نمی تواند شما را نجات دهد؛ نه پدر، نه مادر، نه عروس، نه داماد. این ها تا حدی در دنیا برای شما کار می کنند، اما در آخرت نمی توانند. فقط به خدا دلگرم باشید.

لبیک خدا به بت پرست امیدوار

شبی جبرئیل دید پروردگار می گوید: لبیک! به قدری با محبت می گوید که معلوم