مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 202

ص:201

1- (1)) - بحار الأنوار: 54/7، باب 4، (أسماء القیامه و الیوم الذی تقوم فیه و أنه لا یعلم وقتها إلا الله) بحار الأنوار: 1/7، باب 3، (تتمه أبواب المعاد و ما یتبعه و یتعلق به إثبات الحشر و کیفیته و کفر من أنکره) روضه الواعظین: 495/2، (مجلس فی ذکر القیامه و الصراط و نصب الموازین).
2- (2)) - اشاره به آیات: آل عمران (3) : 22؛ «آنان کسانی اند که اعمالشان در دنیا و آخرت تباه و بی اثر شده ، و برای آنان هیچ یاوری نخواهد بود .» انعام (6) : 32؛ «و زندگی دنیا [ بدون ایمان و عمل صالح ] بازی و سرگرمی است ، و یقیناً سرای آخرت برای آنان که همواره پرهیزکاری می کنند ، بهتر است . آیا نمی اندیشید ؟» یوسف (12) : 109؛ «و پیش از تو [ بخاطر هدایت مردم ] جز مردانی از اهل آبادی ها را که به آنان وحی می نمودیم نفرستادیم . آیا [ مخالفان حق ] به گردش و سفر در زمین نرفتند تا با تأمل بنگرند که عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند [ و از روی کبر و عناد به مخالفت با حق برخاستند ] چگونه بود ؟ و مسلماً سرای آخرت برای کسانی که پرهیزکاری کردند ،بهتر است ؛ آیا نمی اندیشید ؟» نحل (16) : 30؛ «و هنگامی که به پرهیزکاران گویند : پروردگارتان چه چیزی نازل کرد ؟ گویند : خیر را [ که قرآن هدایت گر است و سراسر آیاتش وحی الهی است ، نازل کرد ] . برای کسانی که نیکی کردند [ پاداش ] نیکویی در این دنیاست ، وهمانا سرای آخرت بهتر است، و سرای پرهیزکاران چه نیکوست .» قصص (28) : 83؛ «آن سرای [ پرارزش ] آخرت را برای کسانی قرار می دهیم که در زمین هیچ برتری و تسلّط و هیچ فسادی را نمی خواهند ؛ و سرانجام [ نیک ] برای پرهیزکاران است .»
3- (3)) - مریم (19) : 39؛ «و آنان را از روز حسرت - آن گاه که کار از کار بگذرد - بترسان ، در حالی که آنان در بی خبری [ شدیدی ] هستند و ایمان نمی آورند .»
4- (4)) - شعراء (26) : 214؛ «و خویشان نزدیکت را [ از عاقبت اعمال زشت ] هشدار ده .»

این راه و اعمال بمانید، با دست خودتان راه خیر دنیا و آخرت را به روی خود بسته اید.

قرآن مجید می فرماید:

در این عالم هر چه خوبی به مردم می رسد،از جانب خدا است و در این دنیا هر چه بدی، رنج، سختی، مشکل و عذاب به مردم می رسد، از طریق خود مردم است.

خود مردم باعث مشکلات، ناامنی، رنج، مشقت و ضیق معیشت خود هستند.

خداوند متعال هر چه را که حرام کرده است، فقط به این خاطر بوده که مردم با ارتکاب حرام، در مشکل می افتند.

اگر زشتی های اخلاق را حرام کرده و گناه دانسته است، به این خاطر است که وقتی مردم دچار زشتی های اخلاق شوند؛ لجباز، متکبّر، متعصب، حریص و طمع کار شوند، خودشان به مشکل دچار می شوند، پس همۀ خوبی ها از جانب او و همۀ بدی ها از ناحیه ما است:

« مٰا أَصٰابَکَ مِنْ حَسَنَهٍ فَمِنَ اللّٰهِ وَ مٰا أَصٰابَکَ مِنْ سَیِّئَهٍ فَمِنْ نَفْسِکَ » (1)

مولّد مشکلات خود انسان است.

« یُرِیدُ اللّٰهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لاٰ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ » (2)

خدا راحتی شما را می خواهد و برای هیچ کس سختی و مشکل نمی خواهد.

مشکل ساز خودتان هستید. انسان وقتی قناعت نکند، دچار مشکل می شود.

«یوم الحسره» بودن قیامت

چرا خداوند نام قیامت را «یوم الحسره» می گذارد؟ چون گروه کثیری، به محض این که وارد قیامت می شوند، دچار اندوه، غصه و تأسف می شوند. به چه علت دچار تردد و تأسف می شوند؟