مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 218

ص:217

اگر خدا بخواهد اینجا به او جریمه بدهد، نهایت جریمه اش این است که او را بکشند. این «اَلنَّفْسَ بِالنَّفْسِ » می شود (1)؛ یکی برابر یکی، اما بقیۀ بیست میلیون نفر چطور؟ قتل آنها جریمه ندارد؟ این ظلم است و خدا در قرآن می فرماید:

« وَ أَنَّ اللّٰهَ لَیْسَ بِظَلاّٰمٍ لِلْعَبِیدِ » (2)

خدای متعال می فرماید: من یار مظلوم هستم، هر که می خواهد باشد.

« فَقَدْ جَعَلْنٰا لِوَلِیِّهِ سُلْطٰاناً » (3)

معاویه، این همه مظلوم را کشت، هیتلر یازده سال بر آلمان حکومت داشت و حدود سیزده میلیون نفر را بی علت کشت. رضاخان، صدام، آمریکا با بمب اتمی در ژاپن، عموی ناصرالدین شاه که استاندار کردستان و شیراز بود، به نام فرهاد میرزا (4) در احوالات خودش نوشته است: من در ایامی که در کردستان و فارس بودم، هفتصد نفر را کشتم. یا دزدی هایی که چند میلیارد اموال مملکت را می برند.

3- انتقام خدا از ظالم

این دل های سوخته را چه کسی باید جواب بدهد؟ تمام نظام هستی، نظام حکمت و عدالت است. نمی شود که فقط خیمۀ حیات بشر ظلم باشد و کسی کار به ظالم نداشته باشد؟ اصلاً چنین چیزی نمی شود که ما صد در صد جدای از نظام هستی باشیم و هیچ جا ظلم نباشد و هر چه ظلم شود، کسی کاری به ظالم نداشته باشد.

« وَ لاٰ تَحْسَبَنَّ اللّٰهَ غٰافِلاً عَمّٰا یَعْمَلُ الظّٰالِمُونَ » (5)

خدا از عملکرد ستمگران غافل نیست. گریبان ستمکار آخر به دست خدا می افتد.

ما کیفیت عذاب را نمی بینیم، فقط می دانیم که خدا راجع به ستمکاران،