مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 292

ص:291

من از او بهتر هستم، پس تو بیخود به من گفتی که به این خاک سجده کن، خدای متعال در جوابش فرمود:

« قٰالَ فَاخْرُجْ مِنْهٰا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ * وَ إِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلیٰ یَوْمِ الدِّینِ » (1)

اینجا آغاز درگیری است. ببینیم این درگیری به کجا کشید؟

گفتم: از این پیشگاه با عظمت من بیرون برو. ای موجودی که سزاوار سرزنش، ذلّت، تبعید و لعنت من هستی. لعنت یعنی چه؟ کلمۀ لعنت در قرآن یعنی چون خدا می دانست که این موجود متکبر سجده نمی کند، به او گفت: برو و تا روز قیامت این تکبر تو در برابر امر من، هر چه که در رحمت دارم، به روی تو قفل ابدی زدم. این ضرر گناه است.

تصمیم ابلیس بر اغوای انسان

ابلیس عصبانی شد و گفت: مرا با لعنت خود بیرون می کنی؟ من می روم، اما:

« فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ * إِلاّٰ عِبٰادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ » (2)

سر راه دین تو می نشینم، و به عزّت جلال تو قسم که هر چه مرد و زن خلق کنی، از صراط مستقیم بیرون می اندازم، تا آنها نیز مانند من رجیم و لایق لعنت شوند.

ببینید که لجبازی سر از کجا در آورد؟ گفت: همۀ مرد و زن را گمراه می کنم کسانی که در صراط خدا هستند، از راه راست بیرونشان می آورم. خدا به او گفت:

« لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْکَ وَ مِمَّنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ » (3)

من نیز در قیامت تو و هرکسی که به تو اقتدا کرده باشد، به جهنم می برم.

من به بشر عقل می دهم، صد و بیست و چهار هزار پیامبر صلی الله علیه و آله ، قرآن، دوازده امام علیه السلام ماه رمضان و عالم ربانی می فرستم، اگر تو این ها را از راه مستقیم بیرون ببری، هر کس با بودن اینها از جادۀ من بیرون رود، در قیامت، جهنم را از تو و آنها پر