مرگ و فرصتها: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 40

ص:39

1- (1)) - مستدرک الوسائل: 95/2، باب 13، حدیث 1517؛ «الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام قَالَ لَمَّا أَرَادَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قَبْضَ رُوحِ إِبْرَاهِیمَ علیه السلام أَهْبَطَ إِلَیْهِ مَلَکَ الْمَوْتِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا إِبْرَاهِیمُ قَالَ وَ عَلَیْکَ السَّلَامُ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ أَ دَاعٍ أَمْ نَاعٍ فَقَالَ بَلْ دَاعٍ یَا إِبْرَاهِیمُ فَأَجِبْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ علیه السلام فَهَلْ رَأَیْتَ خَلِیلًا یُمِیتُ خَلِیلَهُ قَالَ فَرَجَعَ مَلَکُ الْمَوْتِ حَتَّی وَقَفَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ فَقَالَ إِلَهِی قَدْ سَمِعْتَ مَا قَالَ خَلِیلُکَ إِبْرَاهِیمُ فَقَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ اذْهَبْ إِلَیْهِ وَ قُلْ لَهُ هَلْ رَأَیْتَ حَبِیباً یَکْرَهُ لِقَاءَ حَبِیبِهِ إِنَّ الْحَبِیبَ یُحِبُّ لِقَاءَ حَبِیبِهِ.»
2- (2)) - شرح نهج البلاغه: 97/2؛ ذیل خطبۀ 28؛ «فقال: لو أراد رجل أن ینتقل من دار إلی دار ما أظنه کان یترک فی الدار الأولی شیئا.»
3- (3)) - بحار الأنوار: 195/7، باب 8، حدیث 65؛ «أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله الْمُتَحَابُّونَ فِی اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ عَلَی أَرْضٍ زَبَرْجَدٍ خَضْرَاءَ فِی ظِلِّ عَرْشِهِ عَنْ یَمِینِهِ وَ کِلْتَا یَدَیْهِ یَمِینٌ وُجُوهُهُمْ أَشَدُّ بَیَاضاً وَ أَضْوَأُ مِنَ الشَّمْسِ الطَّالِعَهِ یَغْبِطُهُمْ بِمَنْزِلَتِهِمْ کُلُّ مَلَکٍ مُقَرَّبٍ وَ کُلُّ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ یَقُولُ النَّاسُ مَنْ هَؤُلَاءِ فَیُقَالُ هَؤُلَاءِ الْمُتَحَابُّونَ فِی اللَّهِ.» بحار الأنوار: 15/65، باب 15، حدیث 18؛ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَبْعَثُ اللَّهُ عِبَاداً یَوْمَ الْقِیَامَهِ تَهَلَّلَ وُجُوهُهُمْ نُوراً عَلَیْهِمْ ثِیَابٌ مِنْ نُورٍ فَوْقَ مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ بِأَیْدِیهِمْ قُضْبَانٌ مِنْ نُورٍ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ وَ عَنْ یَسَارِهِ بِمَنْزِلَهِ الْأَنْبِیَاءِ وَ لَیْسُوا بِأَنْبِیَاءَ وَ بِمَنْزِلَهِ الشُّهَدَاءِ وَ لَیْسُوا بِشُهَدَاءَ فَقَامَ رَجُلٌ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَا مِنْهُمْ فَقَالَ لَافَقَامَ آخَرُ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَنَا مِنْهُمْ فَقَالَ لَافَقَالَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی مَنْکِبِ عَلِیٍّ علیه السلام فَقَالَ هَذَا وَ شِیعَتُهُ.» بحار الأنوار: 23 /316، باب 18، حدیث 25؛ «جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ یَوْمَ تَرَی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنٰاتِ یَسْعیٰ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ بِأَیْمٰانِهِمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله هُوَ نُورٌ أَمَامَ الْمُؤْمِنِینَ یَسْعَی بَیْنَ أَیْدِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَهِ إِذَا أَذِنَ اللَّهُ لَهُ أَنْ یَأْتِیَ مَنْزِلَهُ فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ هُمْ یَتَّبِعُونَهُ حَتَّی یَدْخُلُونَ مَعَهُ وَ أَمَّا قَوْلُهُ وَ بِأَیْمٰانِهِمْ فَأَنْتُمْ تَأْخُذُونَ بِحُجَزِ آلِ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله وَ یَأْخُذُ آلُهُ بِحُجَزِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ علیه السلام وَ یأخذهما [ یَأْخُذَانِ ] بِحُجَزِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام وَ یَأْخُذُ عَلِیٌّ بِحُجَزِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله حَتَّی یَدْخُلُونَ مَعَهُ فِی جَنَّهِ عَدْنٍ فَذَلِکَ قَوْلُهُ بُشْرٰاکُمُ الْیَوْمَ جَنّٰاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهٰارُ خٰالِدِینَ فِیهٰا ذٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ»

منظور از چهل چراغ فروزان تر از خورشید این است که این ها از این عالم ظلمانی - چون این عالم، تنها عالمی است که در آن معصیت خدا می شود، لذا ظلمانی است - وارد عالم نور می شوند.

کسب نور آخرتی در دنیا

نور و روشنایی آخرت از کیست؟ از خودشان. خودشان این نور را در این دنیا کسب کرده اند:

« یَوْمَ تَرَی الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنٰاتِ یَسْعیٰ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ » (1)

در این سند قرآنی، خدا به پیغمبر نمی گوید: تو در عالم بعد، مردان و زنان مؤمن را می بینی که نور پیشاپیش آنها در حرکت است، نمی گوید: «نور اللّه» می گوید «یَسْعیٰ نُورُهُمْ » روشنایی خودشان.

وقتی که وارد عالم بعد می شوند، نور آن چشم، گوش، شکم، شهوت، دست، بدن، قدم، قلم، نیت و عمل پاک، همگی بیرون می زند. البته این نوری که این ها دارند، در واقع از خداست که از طریق قرآن و اهل بیت علیهم السلام به صورت ایمان و عمل به دین، به آن ها منتقل شده است.

دربارۀ قرآن می خوانیم:

« وَ أَنْزَلْنٰا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبِیناً » (2)

دربارۀ اهل بیت علیهم السلام می خوانیم:

«خلقکم الله انواراً» (3)

روشن تر آن در زیارت اربعین است:

«اشهد انّک کنت نوراً فی الاصلاب الشامخه» (4)