جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 105

«ذلِكُمْ بِاَنَّهُ اِذا دُعِيَ‌اللّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ وَ اِنْ‌يُشْرَكْ بِه تُؤْمِنُوا...،»

«اين عذاب شما بدان جهت است كه وقتي خدا به تنهايي خوانده مي‌شد كفر مي‌ورزيديد و چون به وي شرك ورزيده مي‌شد به آن ايمان مي‌آورديد،» «پس حكم تنها از آن خداي بلند مـرتبه بـزرگ اسـت: فَالْحُكْـمُ لِلّهِ الْعَلِّيِ الْكَبيـرِ!» (12 / مؤمن) (1)

(162) جهنم از ديدگاه قرآن و حديث

حسرت مجرمين و گمراهان در جحيم

«وَ مـا اَضَـلَّنا اِلاَّالْـمُجْـرِمُـونَ، فَـما لَـنا مِـنْ شافِعيـنَ، وَ لاصَـديـقٍ حَميـمٍ،»

«ما را گمراه نكردند مگر مجرمان و اكنون نه شفيعاني داريم و نه دوستاني صميمـي» (99 و100 و 101 / شعراء)

«فَلَوْ اَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ،»

«كــاش بازگشتي داشتيــم و مؤمــن مي‌شديــم.» (102 / شعراء)

اين سخن را اهل دوزخ به عنوان حسرت مي‌گويند، حسرت از اين‌كه نه رفيق دلسوزي دارند، كه ايشان را شفاعت كند و نه دوستي كه به دادشان برسد.