جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 110

دارالبوار، كيفر جهنمي طاغوت‌ها و پيروانشان (169)

«دارالبـوار جهنمي است كه وارد آن مي‌شوند و بد قـرارگاهيست.» (29 / ابراهيم)

«وَ جَعَلُوا لِلّهِ اَنْدادا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبيلِه قُلْ تَمَتَّعُوا فَـاِنَّ مَصيرَكُمْ اِلَي النّـارِ،»

«آن‌ها براي خدا مانندهاي قرار دادند تا مردم را از راه وي گمراه كنند، بگو از زندگـــي دنيا بهره‌گيـريـد امـا سرانجـام كـار شمـا بـه سـوي آتـش دوزخ اسـت.» (30 / ابراهيم)

آيه: «اَلَمْ تَرَ اِلَي‌الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ‌اللّهِ كُفْرا،» وضع طاغوت‌ها، يعني پيشوايان ضلالت امت‌هاي گذشته و امت اسلام را بيان مي‌كند، به دليل اين‌كه مي‌فرمايد: «وَ اَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَالْبَوارِ ـ سرانجام كار قوم‌خود را به هلاكت كشانيدند،» كه به خوبي اشعار دارد كه اين‌ها افرادي متنفذ بودند، كه از آن‌ها شنوايي داشتند.

و لازمه به هلاكت كشاندن قوم، اين است كه خود را هم به هلاكت كشانده باشند، چون پيشواي ضلالت بودنــد. و پيشواي ضلالت معلوم است كه هم خود و هم ديگران را بـه گمــراهــي مي‌كشــانـد و ديگـران او را در ضلالتــي كه دارد پيـروي مي‌كننــد.

(170) جهنم از ديدگاه قرآن و حديث

«جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرارُ،» اين جمله «دارَ الْبَوار» را معنا مي‌كند.

آيه شريفه شامل تمامي پيشوايان ضلالت، كه قوم خود را به گمراهي و «دارَالْبَوار» كشانده و مي‌كشانند مي‌شود. و مراد از حلول دادن در «دارَالْبَوار،» جاي دادن آنان در آتش شقاوت و بدبختي است نه كشته شدن در دنيا و حتي آيه، آن‌هايي را هم كه هنـوز كشتـه نشـده‌انـد و نمـرده‌انـد و بـه آتـش دوزخ نرفته‌اند، شامل مي‌شود. (1)

اصحاب شمال در جهنم