جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 125

خستگي تلاشي كه در دنيا كردند از تنشان در نمي‌آيد. دوزخيان در قيامت مي‌بينند كه آن‌چه در دنيا تلاش كردند بي نتيجه مانده و خردلي سودمند نبوده، هم‌چنان كه در جاي ديگـــر فرمــوده: «وَ قَدِمْنا اِلي ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُورا،» (23 / فرقان) در نتيجـــه از اعمــالــي كــه داشتنـد چيـزي بــه جــز خستگـي عايدشـان نمي‌شـود.

«تَصْلي نارا حامِيَةً،» (4 / غاشيه) يعني ملازم آتشي هستند در نهايت درجه حرارت.

«تُسْـقي مِنْ عَيْنٍ انِيَةٍ،» (5 / غاشيه) يعني از چشمه‌اي مي‌نوشند كه در نهايت درجه حرارت است.

«لَيْسَ لَهُمْ طَعامٌ اِلاّ مِنْ ضَريعٍ، لا يُسْمِنُ وَ لا يُغْني مِنْ جُوعٍ،» طعــامي جز از خار تهوع آور «ضَريع» ندارند كه آن‌هم نه كسي را فربه مي‌كند و نه گرسنگي را دفع مي‌سازد. «ضَريع» نام ناگوارترين و تهوع آورترين گياه است كه هيچ حيواني آن را نمي‌خــورد و شايد ناميـدن آن‌چه در آتش است به نام «ضَريع،» صرفا از نظر شباهت در شكــل و خاصيــت بـوده بـاشـد. (1)

حال جهنميان در روز غاشيه (195)

ورود بـه آتش با شكـل و هيئـت دنيوي

«... سَيَصْلي نارا ذاتَ لَهَبٍ،»

«... بـه زودي وارد آتشـي شعلـه‌ور شـــود،» (3 / تبت)

«وَامْرَأَتُـهُ حَمّالَــةَ الْحَطَـبِ،»

«بـــا زنـش كــه بـــاركـش هيــزم اســت،» (4 / تبت)