جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 128

«و گنه كاران را تشنه به سوي جهنم برانيم.» (86 / مريم)

كلمـه «وِرْدا» بـه لب تشنـه تفسيـر شـده و گـويـا از ورود بـه آب، يعنـي قصـد آن كـردن و از آن نـوشيـدن گـرفتـه شـده، چـون معمـولاً كسـي بـه قصـد آب نمي‌رود مگــر آن‌كه تشنــه بـاشـد، بـه هميـن منـاسبت ايــن كلمه كنايـه از عطــش شـده است.

در اين‌كه «سُوق» به «جَهَنَّم» را مقيـد به مجرمين كرد اشعار است به اين‌كه علـت سوقشان همان جرمشان است. (2)

1- الميـزان، ج :18 ، ص: 529 .

رانده شدن مجرمين تشنه به جهنم (199)

مجرمين در جهنم نه زندگي دارند و نه مرگ

«اِنَّـهُ مَـنْ يَــأْتِ رَبَّهُ مُجْــرِما فَــاِنَّ لَهُ جَهَنَّــمَ لا يَمُــوتُ فيهــا وَ لا يَحْيــي!»

«و هر كه گنه‌كار بـه پيشگـاه پـروردگـار خـويـش رود جــهنمــــي مـي‌شــود كه در آن‌جــا نه مي‌ميرد و نه زندگي دارد.» (74 / طه)

كسي كه خدا او را نيامرزد قهرا مجرم است و كسي كه مجرم به ديدار پروردگارش بيايــد جهنمي دارد كه در آن نه مي‌ميرد و نه زنده مي‌شــود. (1)

1- الميــــزان، ج :14 ، ص: 152 .
2- الميــزان، ج :14 ، ص: 255 .