جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 186

«ما عذاب نزديك را زودتر از عذاب بزرگ به آن‌ها مي‌چشانيم، شايد باز گردند.» (21 / سجده)

عذاب نزديك‌تر دنيا و عذاب اكبر قيامت (299)

در اين آيه شريفه نتيجه چشاندنشان عذاب دنيا را اميد بازگشت قرار داده و اين بازگشتي كه آرزويش كرده همان بازگشت به خدا، يعني توبه و انابه است، در نتيجه مراد از عذاب أدني عذاب دنيا خواهد بود، كه خداوند برايشان نازل كرد، تا زهـر چشمـي بگيـرد و از عـذاب بـزرگ قيـامت بتـرسانـد و در نتيجـه قبـل از رسيـدن عذاب استيصــال توبه كنند و بنابرايــن مراد از عــذاب اكبر هم عــذاب قيامت خــواهـد بود.

گـويـا ايـن آيه در مقـام بيـان علـت مطـالب قبـل يعنـي چشـاندن عـذاب ادنـي قبـل از عـذاب اكبـر است، مي‌فرمـايـد بـه اين علت ايشـان را عـذاب مي‌كنيـم كـه مـرتكـب شـديدتريـن ظلـم شـدنـد و آن ايـن است كـه از آيـات مـا بعـد از تـذكـر اعـراض مي‌كردند، پـس اينان مجرميننـد و خــدا از مجـرميـن انتقـام خـــواهــد گـــرفــت. (1)

(300) جهنم از ديدگاه قرآن و حديث

تحقق كلمه عذاب و آتش رهائي‌ناپذير

«اَفَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ اَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النّارِ؟»

«آيـا كسـي كه عـذاب برايـش حتـمـي شـده، آيـا تـــو مــي‌خــواهــي كسـي را كــه داخـل آتــش اســت نجـــات دهـي؟» (19 / زمر)