جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 234

لازمه اين قضاء اين است كه به خاطر ظلمشان و فسقشان و خروجشان از زي عبوديت هدايتشان نكند، هم‌چنان كه باز خودش فرموده: «اِنَّ اللّـهَ لا يَهْـدِي الْقَوْمَ

(384) جهنم از ديدگاه قرآن و حديث

الظّالِمينَ،» (10 / احقاف) و نيز فرموده: «وَ اللّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْــفاسِقيـنَ،» (5 / صف) و نيـز آيــاتـي ديگـر. (1)

حتمي شدن عذاب جهنم بر اكثريت بي ايمان

«لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلي اَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ،»

«سـوگنـد مـي‌خـورم كـه فـرمـان عـذاب بـر بيشتـر آنـان صـادر شـده در نتيجـه ديگـر ايمـان نخـــواهنـــد آورد،» (7 / يس)

منظور از ثابت شدن قول بر اكثريت اين است كه: مصداقي شده باشند كه قول بر آنان صادق باشد و مراد از قولي كه بر آنان ثابت شده، كلمه عذاب است كه خداي سبحان در بدو خلقت در خطاب با ابليس آن را گفت و فرمود: «فَالْحَقُ وَ الْحَقَّ اَقُولُ

حتمي شدن عذاب جهنم بر اكثريت بي‌ايمان (385)

لاََمْلاََنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ اَجْمَعينَ!»