جهنم از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 79

«وَ لَوْ تَريآ اِذْ وُقِفُوا عَلَي النّارِ فَقالُوا يلَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِايتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ،»

«و اگـر آنـان را در مـوقعـي كـه مواجـه بـا آتش مي‌شونـد ببينـي خواهـي ديـد

(122) جهنم از ديدگاه قرآن و حديث

كـه مي‌گـوينـد: اي كـاش پـروردگـار مـا را بـر مي‌گـردانيـد، كـه اگـر چنيـن مي‌كـرد ديگـر آيـات او را تكـذيب ننمـوده و از مؤمنين مي‌بوديم.» (27 / انعام)

وقتي منكرين معاد بـه لب پـرتگـاه دوزخ قـرار مي‌گيـرند، بـا ديـدن آتش، آن‌چه كـه در دنيا پنهـان مي‌داشتنـد برايشان ظـاهر مي‌شود و همين ظهـور وادارشـان مـي‌كنـد كـه آرزوي بـرگشتـن به دنيا و ايمان به آيات خـدا و دخـول در جمـاعت مـؤمنين كننـد.

چون چيزي جز همان آتشي كه با آن مواجه مي‌شوند، برايشان ظاهر نمي‌شود، معلوم مي‌شود اين آتش همان عمل آنان بوده و كفري بوده كه در دنيا مي‌ورزيدند و بـا كفـر خـود حق را با آن‌كـه بـرايشـان روشـن بـوده مستـور و پوشيـده مي‌داشتنـد. (1)

آرزوهاي لب آتش (123)

پـرده برداري از دوزخ و حال نفس خطـاكـار