جهنم کمینگاه بزرگ صفحه 142

1- ر.ک: من لا یحضره الفقیه 620:2 ح3214 ؛ مکارم الاخلاق: 420.

2- ر.ک: بحار 357:64 ؛ المعجم الاوسط 156:8 ؛ مجمع الزوائد 75:4.

3- ر.ک: مصباح الشریعه: 40 ؛ بحار 393:68 ذ ح 61 ؛ نهج السعاده 360:7.

شاخه های دراز دارد، و صاحب خلق بد، به آن شاخه ها متوسل شده داخل جهنّم می شود».

2-6 : زهد:

امام صادق (علیهِ السَّلام) می فرماید: «الزهد مفتاح باب الآخره و البراءه من النّار؛(1) زهد، کلید در بهشت است و برائت از جهنّم است، و تفسیر زهد این است که می فرماید: و هو ترک کلّ شیء یشغلک عن الله من غیر تاسّف علی فوتها.(2) یعنی: زهد، ترک کردن هر چیزی است که مشغول کند آدمی را از حضرت باری تعالی، و دریغ نداشتن است بر فوت دنیا.

حاصل آنکه: حقیقت زهد، ترک هر چیزی است که باز دارد کسی را از خدا و از یاد خدا، مثل متاع دنیا و خواهشهای دنیا، خواه اندک و خواه بسیار، و خواه مال و خواه جاه، بلکه این معنی، معنی زهد از دنیا است، و حقیقت زهد، زهد از دنیا و آخرت، هر دو است.

حدیث است که: «الدّنیا حرام علی اهل الاخره، و الاخره حرام علی اهل الدّنیا، و هما حرامان علی اهل الله»، (3) پس طالبان خدا را، نتاچار است که رغبت ایشان چنانکه از دنیا منقطع است، از آخرت نیز منقطع باشد، و آرام ایشان و حیات ایشان، نباشد مگر به جناب احدیّت.(4) .