جهنم کمینگاه بزرگ صفحه 2

1- در قرآن کریم فراوان از «معاد» و جهان آخرت سخن گفته شده است، که می توان آن را در قالب دو استدلال جمع نمود: یک نوع آن براساس توحید است که قرآن می گوید ممکن نیست خدا خدا باشد ولی معادی نباشد، یعنی اگر معاد نباشد خلقت عبث و بیهوده است. تعبیر قرآن این است: «أَفَحَسِبتُم أَنَّمَا خَلقنَاکُم عَبَثاً وَ أَنَّکُم إِلَینَا لا تُرجَعُونَ؛ آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم، و به سوی ما باز نمی گردید؟». (مؤمنون: 115) در واقع قرآن اینطور می گوید: یا باید بگوئید خدایی نیست، پس خلفت و آفرینش عبث و باطل و بیهوده است؛ و یا اگر خدایی هست که جهان را آفریده است معادی هم باید باشد، چرا که معاد متمم خلقت است، مکمل خلقت است و جزیی است از خلقت که با نبودن آن خلقت ناقص است و عبث و بیهوده. یک سلسله استدلالهای دیگر هم در قرآن هست که همان نظام موجود و مشهود را دلیل بر قیامت و معاد قرار می دهد. در اوّل سوره حج و مؤمنون هست که أیُّها الناس! اگر در بعث و در قیامت شک دارید، پس ببینید خلقت خودتان را، بعد خلقت خود ما را می گوید که شما را از نطفه آفریدیم، نطفه را از خاک آفریدیم، بعد نطفه را تبدیل به علقه و علقه را تبدیل به مضغه کردیم، بعد برای مضعه استخوان قرار دادیم، بعد گوشت پوشاندیم، بعد شما را به صورت طفل درآوردیم، «ثمَّ إِنَّکُم بَعدَ ذَلِک لَمَیِّتُونَ، ثُمَّ إِنَّکَّم یَومَ القِیَامَهِ تُبعَثُونَ؛ سپس شما بعد از آن می میرید؛ سپس در روز قیامت برانگیخته می شوید». (مؤمنون: 16.15) همچنین کأنّه همین راهی را که تا حالا آمده اید ادامه می دهید تا منتهی شود به قیامت. (شهید مطهّری، معاد:15).