جهنم کمینگاه بزرگ صفحه 22

1- تفسیر نمونه 472:26.

خود دعا کنی. پس صراط را بر روی آن بگذارند، از مو باریکتر و از شمشیر بُرَّنده تر.(1)

سفارش حضرت علی (علیهِ السَّلام)

حضرت علی (علیهِ السَّلام) در نهج البلاغه در ضمن سفارش به تقوای الهی می فرمایند: «وَ أَنتُم بِنُو سَبیلٍ عَلَی سَفَرٍ مِن دَارٍ لَیسَت بِدَاِرکُم وَ قَد أُوذنتُم مِنهَا بِاِلِاِرتِحَالِ وَ أُمِرتُم فِیهَا بِالزَّادِ وَ اعلَمُوا أَنَّهُ لَیسَ لِهَذا الجِلدِ الرَِقیقٍ صَبرٌ عَلَی النَّارِ فَارحَمُوا نُفُوسَکُم فَإِنَّکُم قَد جَرَّبتُمُوهَا فِی مَصَائِبِ الدُّنیَا أَفَرَأیتُم جَزَعَ أَحَدِکُم مِنَ الشَّوکَهِ تُصِیبُهَ وَ العَثرَهِ تُدمِیهِ و الرَّمضَاءِ تُحرِقُهُ فَکَیفَ إذَا کَانَ بَینَ طَابَقَینِ مِن نَار ضَجِیعَ حَجَرَ وَ قَرِینَ شَیطانٍ .... أَیُّهَا الیَفَنُ الکَبیرُ الَّذِی قَد لَهَزَهُ القَتِیرُ کَیفَ أَنتَ إِذاً التَحَمَت أَطوَاق النَّارِ بِعِظَامِ الأَعنَاقِ وَ نَشِبَتِ الجَوَامِعُ حَتَّی أَکَلَت لحُومَ السَّوَاعِدِ.(1)

«مردم! شما چونان مسافران در راهید، که در این دنیا فرمان کوچ داده شدید، که دنیا خانه اصلی شما نیست و به جمع آوری زاد و توشه فرمان داده شدید. آگاه باشید این پوست نازک تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد! پس به خود رحم کنید، شما مصیبتهای دنیا را آزمودید، آیا ناراحتی یکی از افراد خود را بر اثر خاری که در بدنش فرو رفته، یا در زمین خوردن پایش مجروح شده، یا ریگهای داغ بیابان او را رنج داده، دیده اید که تحمُّل آن مشکل است؟ پس چگونه می شود تحمل کرد که در میان دو طبقه آتش، در کنار سنگ های گداخته، همنشین شیطان باشید؟ آیا می دانید وقتی مالک دوزخ بر آتنش غضب کند، شعله ها بر روی هم می غلتند و یکدیگر را می کوبند؟ (2).