- مقدمه 1
- مظهر رحمت خدا 3
- محبت و انس 4
- تألیف قلوب 4
- نردبان کمال 6
- حیات پاک 6
- وقت ملاقات 7
- رحمت محض 8
- غنای الهی 8
- بوی رحمت الهی 9
- خوش بینی به خداوند 10
- سیراب محبت 11
- یأس از خود 11
- مدار عشق 12
- حبیب خدا 12
- انگیزه آفرینش 13
- رحمت گسترده خداوند 13
- نشستن با خدا 14
- خلوت دل 14
- گمان خوب و بد 15
- پیامبر رحمت 15
- ظهور رحمت 16
- ناز بنده 17
- نزدیک تر از من به من 17
- محبت صانع 18
- تقرب به پیامبر صلی الله علیه وآله 19
- لطف و قهر 20
- لذت محبت 20
- شیرینی محبت 21
- جان پیامبر 21
- شور دیدار 22
- پیام آوران محبت 22
- بلا و نعمت 23
- جذبۂ محبت 23
- لذت ماندگار 24
- مهر خدا 24
- کیمیای محبت 25
- به دنبال آدم 25
- در محضر مذکور 25
- شور عاشقی 26
- اعراض از دشمن 27
- خارها گل می شود 27
- بنده محبت 28
- استن حنانه 28
- کار محبت 29
- مقام محبوبیت 30
- آب محبت 31
- باغبان زیبایی ها 31
- محبت در عبادت 32
- محبت پیامبر 33
- گردونه محبت 33
- مقام ادب 34
- محبت تام 35
- صفت رحمانیت 35
- حمام محبت 36
- پیام محبت 37
- دوستان اهل بیت علیهم السلام 38
- باغبان هستی 39
- مسیر اهل بیت علیهم السلام 39
- ارزش محبت 40
- دلسوزی برای امت 40
- خداشناس ترین مردم 41
- طعم محبت 41
- بهشت محبت 42
- دلال محبت 42
- پیک خدا 43
- لذات معنوی 43
- فلسفه احکام 44
- برای درک حقایق 44
- وادی عشق 45
- طعم انس با خدا 45
- درک محبت 46
- صد جزء رحمت 46
- تمرین بهشت 47
- نامه محبوب 47
- امید به رحمت 48
- محبت تنها 48
- پذیرش رحمت 49
- شمشیر محبت 50
- بنیاد خلقت 50
- اظهار گناه 51
- بهشت ارزان 51
- انواع بلا 52
- سرّی از اسرار خدا 52
- فقیر درگاه خدا 52
- لذت ابتلا 53
- مهربان تر از پیامبر 53
- پیوند با انسان کامل 54
- دیدار دوست 54
- در جوار محبوب 55
- ظرف محبت 55
- سیره اهل محبت 56
- غم شادی آفرین 57
- هنر محبت 57
- بوی گل 58
- پی نوشتها 59
جذبۂ محبت
همه خوب ها که به این دنیا آمده اند، به دنبال محبت و انس اند. دوست آنها را کشیده و به این دنیا آورده است. امام صادق علیه السلام می فرماید: «اگر در زمین مؤمنان کاملی نبودند، خداوند ما را به سوی خود می برد.» (1)یعنی آمدن ما به این دنیا، به خاطر دوستان مؤمن بوده است. اگر آنها نبودند، خداوند ما را پیش خود می برد. دوست ما را خاک نشین کرده است. دوست موجب شده است که ما این همه ابتلا ببینیم. آنها از دیدن دوست لذت می برند.
بلا و نعمت
در همه شرور هم خیر وجود دارد. امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند: «هیچ بلا و گرفتاری نیست، مگر اینکه خداوند در آن نعمتی قرار داده است که آن بلا و گرفتاری آن نعمت را احاطه کرده است.» (2)
اصلا ماشر محض نداریم. چقدر خیالمان راحت است! هر شری با خیر آمیخته است و مقدمه خیر است.
1- مستدرک الوسائل، ج 7، ص 213، ح 8069 .
2- بحارالانوار، ج 75، ص 374، ح 34.