رهنما 90 (مناظره در مرو) صفحه 13

3.در دربار مأمون

من و سلیمان به احترامِ مأمون، خم شدیم و پس از لحظه ای به او نگریستیم. مأمونِ عباسی بر تختِ خلافتِ پدرانش در تالارِ زیبای عمارتِ خلافت نشسته بود؛ تالاری که گفته میشد با زیباترین و بهترین زیورآلات تزئین شده تا چشم هر مهمانی را خیره کند. گویی مأمون می خواست جلوه کسری را در مقابل خود خاموش کند. گرداگردِ تالار بزرگان عباسی ایستاده بودند و با نگاهی نه چندان خوشایند به من و سلیمان مینگریستند. می توانستم ببینم که کینه و نفرتی دیرینه از ما در دل دارند.

«خوش آمدی ای سلیمان! مدتها بود که خبری از شما نداشتیم».