موسی کلیم الله جلد 3 صفحه 135

قسمت چهاردهم: بررسی پیام های قرآنی 1 دسته آیات

1. سوره اعراف: آیات 178 - 175

(وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِی ءَاتَیْنَاهُ ءَایَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَنُ فَکاَنَ مِنَ الْغَاوِینَ (*) وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بهِا وَ لَکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلیَ الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَئهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تحَمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَترْکْهُ یَلْهَث ذَّالِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِایَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ (*) سَاءَ مثلاً الْقَوْمُ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ کاَنُواْ یَظْلِمُونَ (*) مَن یهَدِ الله فَهُوَ الْمُهْتَدِیوَمَن یُضْلِلْ فَأُوْلَئکَ هُمُ الخْاسِرُونَ (*)) (1)

پیام ها

1. رهبر باید مردم را نسبت به خطرهای قابل پیش بینی، آگاه کند و به آنان هشدار دهد. (وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ ...)

2. گاهی طاغوت ها، علما را هم می فریبند. سرنوشت دانشمندی همچون بلعم باعورا باید برای تاریخ درس عبرت باشد. (وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ ...) زیرا داستانی مهم و مفید است. ((نَبَأَ) به خبر مهم و مفید می گویند)

3. انسان آزاد است و می تواند تغییر جهت دهد. (آتَیْناهُ آیاتِنا فَانْسَلَخَ)

4. انسان هر چه بالا رود، نباید مغرور شود، چون احتمال سقوط وجود دارد. عاقبتِ کار مهم است. جایگاه هر کس بالاتر، خطرش بیشتر. (فَانْسَلَخَ مِنْها)

5. آنکه از خدا جدا شود، طعمه ی شیطان می گردد. (فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ)

6. شیطان وسوسه می کند و در کمین است که هرگاه در کسی زمین های ببیند، او را دنبال کند.

(فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ) (کلمه ی (فَأَتْبَعَهُ) در کنار کلمه ی (فَانْسَلَخَ)، نشان می دهد که شیطان در کمین است و به محض انسلاخ، انسان را دنبال می کند.)

7. شیطان، حریف عالم ربانی نمی شود. (تا بلعم از آیات دست نکشیده بود، شیطان بر او تسلّط نداشت)

(فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ)

8. علم، به تنهایی نجات بخش نیست، زیرا دانشمند دنیاپرست، اسیر شیطان می شود. (فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ)

9. باید به بدفرجامی اندیشید و از سوء عاقبت ترس داشت تا نعمت، تبدیل به نقمت نشود.

(آتَیْناهُ آیاتِنا) ... (فَکانَ مِنَ الْغاوِینَ)

10. رها کردن راه خدا، دور از عقل و خرد است. (فَکانَ مِنَ الْغاوِینَ)

11. سقوط انسان در چند مرحله واقع می شود: جدا شدن از آیات الهی، پیروی از شیطان و پیوستن به جمع گمراهان. (فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ فَکانَ مِنَ الْغاوِینَ)

12. پایبندی به آیات الهی، سبب تقرّب به خداوند و مقامات والاست. (لَرَفَعْناهُ بِها)