برزخ و معاد از دیدگاه قرآن و روایات صفحه 452

از آفرینش شروع می شود، زیرا این پایان حقیقی حیات نیست بلکه خود نویدبخش حیات نوین و جاودان می باشد. همان حیاتی که قرآن آن را قیامت و رستاخیز می نامد. البتّه عقل و خرد نیز چنین حکم می کند که نظام نوین زندگی در نظام متغیر و فرسوده پیشین ممکن نیست بلکه باید این طرح نو، در جهان نو؛ با قوانین جدید و ثابت پیاده شود.

طبعاً چنین حادثه ای شگفت و شکننده خواهد بود. اکنون به قسمتی از آیاتی که در این زمینه وارد شده است توجّه کنید؛

{إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ}.((1))

در آن زمان خورشید و ستارگان در هم پیچیده و تیره.

{وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَت}.

در آن زمان کوه ها به حرکت درآیند.

{وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ}.((2))

ماه و خورشید با خارج شدن از مدار به هم می پیوندند.

{إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها}.((3))

زلزله عظیمی کره زمین را چنان می لرزاند که همه چیز در هم کوبیده می شود.

1- تکویر/1 - 3.
2- قیامت/9.
3- زلزله/1.