سوشیانت منجی ایرانویج صفحه 137

بخش ششم: هزاره اوشیدر و اوشیدرماه و سوشیانس

اشاره

در این بخش قسمتی از روایت پهلوی درباره هزاره ها و اوضاع آخرالزمان در آن دوران، که ترجمه استاد روانشاد مهرداد بهار است از کتاب پژوهشی در اساطیر ایران (ص277 به بعد) نقل می گردد. هر چند در این باره به ویژه در فرگرد اول و دوم به تفصیل سخن رانده ایم، ولی نقل این قسمت از روایت پهلوی به طور کامل بی فایده نخواهد بود. «پس از یک هزاره و نیم از دین آوری زرتشت، اوشیدر و در سرِ هزاره او، اوشیدرماه و در هزاره سوم، سوشیانس به پیامبری می رسند. هر یک از این سه، یکی از سه بخش اوستا را به کار می گیرند: هادمانسری و دادی و گاهانی. در هزاره اوشیدر، همه نوع گرگ و در هزاره اوشیدرماه همه نوع مار به کالبدی واحد درمی آیند و سپس مردمان آنان را می کشند. در هزاره سوشیانس رستاخیز برپا می شود. سوشیانس سپاه می آراید و به جنگِ دروج می رود و با نیایش دینی و فلز گداخته آنان را می میراند. دیوان یکدیگر را می خورند و سروش، آز دیو را از میان می برد و هرمزد اهریمن را بدان سوراخی می راند که از آن آمده بود.

کی خسرو و گرشاسب دین می پذیرند و همه مردم دیندار و دوست می شوند و از آن پس کسی نخواهد مُرد. سوشیانس با فرشکردسازان، با یاری هرمزد اجزای تن مردگان را فراهم می آورند و به هر یک «آیینه» و هویت او را می بخشند و مردم