سوشیانت منجی ایرانویج صفحه 40

آخرالزمان در ادبیات پیشگویانه زرتشتی

در بخش اول چنان که اشاره کردیم، در جهان بینی زرتشتی عمر جهان (سال کیهانی) - آغاز و انجام آفرینش در زمانی محدود به دوازده هزارسال صورت می پذیرد که خود به چهاردوره یا عهد سه هزارساله تقسیم می شود. براساس تقسیم بندی چهار دوره، دوره اول (سه هزارسال اول) آفرینش مینوی است یعنی امشاسپندان، ایزدان، فروهرها آفریده می شوند. در دوره دوم (سه هزار سال دوم) این آفرینش مینوی صورت مادی به خود می گیرد

اما حرکت و جنبش در این آفریده ها وجود ندارد. دوره سوم (سه هزار سال سوم) که با هفتمین هزاره از آغاز آفرینش شروع می شود، دوره آمیختگی خوبی و بدی، روشنی و تاریکی و به طور کلی آمیزش اراده هرمزد و اهریمن است. در آغاز این دوره است که اهریمن از تاریکی به مرز روشنی می آید و آفریدگان روشن هرمزد را می بیند و به فکر مبارزه با هرمزد و نابودی آفریدگان او می افتد و به دنبال این اندیشه به آفریدگان او حمله می کند و با هر یک از آنان به نوعی نبرد می کند و جهان مادی را می آلاید.

در این دوره، که در متون فارسی میانه از آن به gumēzišn «آمیزش» تعبیر می شود، گاه کامه هرمزد رواست و زمانی کامه اهریمن. آخرین دوره (یعنی سه هزار سال چهارم) با ظهور زرتشت آغاز می شود، این هزاره دهمین هزاره از آغاز آفرینش وچهارمین هزاره از آغاز آفرینش مادی متحرک یا هفتمین هزاره پس از آفرینش مادی غیرمتحرک است. در هزاره چهارم و به تعبیری هفتم و به تعبیر دیگر دهم دین بهی در زمین