- دنیاداری و دنیاگریزی 1
- 1. بهره های دنیوی موجب عذاب در دنیا و آخرت است 3
- اشاره 3
- 2. دنیا متاعی ناپایدار است 5
- 3. دنیا سرای فریب است 5
- 5. دنیا سبب روگردانی از آخرت است 9
- اشاره 15
- 1. کسب مواهب دنیوی و مادی، در اسلام مطلوب است 15
- 2. دنیا و مواهب مادی، خیر و از فضل و رحمت الهی است 24
- 3. دنیا و مواهب آن، پاداش دین داری و اَعمال صالح است 25
- 4. گاه محرومیت ازمواهب دنیا، کیفر اَعمال زشت است 27
- 5. فقر ناپسند است 28
- نکتۀ دوم: 40
- نکتۀ سوم: 41
درآمد
آیا اسلام انسان را ترغیب کرده که هرچه بیشتر، از نعمت های دنیا بهره مند شود یا از او خواسته است که نعمت های دنیا را برای رسیدن به آخرت ترک کند؟ میزان مطلوب بهره مندی از دنیا چقدر است؟ این میزان کدام یک از این سه الگوست: فقر یا رفاه یا کفاف؟ پاسخ به این سؤال آسان نیست. دشواری پاسخ، زمانی جلوه می کند که به منابع دینی رجوع کنیم و برای هریک از این سه الگو مؤیداتی بیابیم. در اینجا، نخست به آیات و روایاتی اشاره می کنیم که انسان را به هریک از آن ها دعوت می کند و سپس، آن ها را تحلیل می کنیم.