رهنما78 (دنیاداری و دنیا گریزی) صفحه 24

آمده است. از این روایات چنین برمی آید که نه تنها طلب دنیا به اندازۀ کفاف، بلکه طلب آن برای رفاه و احسان و پس انداز نیز شایسته و ضروری است.

2. دنیا و مواهب مادی، خیر و از فضل و رحمت الهی است

خداوند متعال می فرماید:

«کُتِبَ عَلَیْکُمْ اذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ انْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبینَ بِالْمَعْرُوف»(1) (=بر شماست که چون مرگ یکی از شما فرا رسد، اگر خیری برجای گذارد، برای پدر ومادر و خویشاوندان [خود]، به طور پسندیده وصیت کند.)

«وَ آخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّه» (2) (=و [عده ای] دیگر در زمین سفر می کنند [و] به دنبال روزی خدا هستند.)