رهنما78 (دنیاداری و دنیا گریزی) صفحه 3

الگوی فقر

اشاره

در جوامع بشری، چشم پوشی از دنیا همواره از نشانه های بارز پارسایی و خداخواهی و آخرت گرایی بوده است. هرگاه انسان ها دنیا گرایی را مایۀ تباهی خود دیده اند، به عزلت روی آورده و دنیا را ترک کرده اند. در منابع اسلام نیز آیات و روایاتی وجود دارد که گویی انسان را به تَرک دنیا می خواند؛ اما معنای صحیح آن ها را در جمع بندی و پس از بیان هر سه الگو بیان می کنیم. این آیات و روایات را می توان در عنوان های زیر یافت:

1. بهره های دنیوی موجب عذاب در دنیا و آخرت است

-1

خداوند می فرماید:

« وَ لا تُعْجِبْکَ أَمْوالُهُمْ وَ أَوْلادُهُمْ انَّما یُریدُ اللَّهُ أَنْ یُعَذِّبَهُمْ بِها فِی الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرُونَ »(2) (=و اموال