رهنما78 (دنیاداری و دنیا گریزی) صفحه 40

کامل تر از فقر آنان است.(1)

نکتۀ دوم:

از مجموع آنچه در مدح یا ذم، غن-ا و ث-روتمندی گفت-یم، چنین برمی آی-د:

1. اصل کسب وکار، مطلوب است؛ اما اگر باعث غفلت از خداوند شود، نکوهیده است؛

2. مال و ثروتِ بیش از میزان کفاف، علاوه براینکه ممکن است سبب فساد و طغیان شود، از اسباب احسان و ثواب نیز به شمار می آید؛

3. ذخیرۀ آذوقه و پس انداز و آینده نگری پسندیده است؛ اما درجایی که اغلب افراد جامعه، زندگی درحد کفاف داشته باشند. اگر معاش اغلب آنان، کمتر از حد کفاف باشد، رفاه حتی به