- دنیاداری و دنیاگریزی 1
- اشاره 3
- 1. بهره های دنیوی موجب عذاب در دنیا و آخرت است 3
- 2. دنیا متاعی ناپایدار است 5
- 3. دنیا سرای فریب است 5
- 5. دنیا سبب روگردانی از آخرت است 9
- 1. کسب مواهب دنیوی و مادی، در اسلام مطلوب است 15
- اشاره 15
- 2. دنیا و مواهب مادی، خیر و از فضل و رحمت الهی است 24
- 3. دنیا و مواهب آن، پاداش دین داری و اَعمال صالح است 25
- 4. گاه محرومیت ازمواهب دنیا، کیفر اَعمال زشت است 27
- 5. فقر ناپسند است 28
- نکتۀ دوم: 40
- نکتۀ سوم: 41
میزان ذخیرۀ آذوقه نیز ناپسند است؛ همان طورکه از روایت ذخیرۀ گندم برمی آید. به عبارت دیگر، اگر سطح زندگی مردم درحد کفاف باشد، اسلام برای آرامش خاطر مردم، ذخیره را برمی تابد. اما اگر سطح زندگی مردم، کمتر از حد کفاف بود و به اصطلاح، عامۀ مردم محتاج نان شب بودند، اسلام تأمین مایحتاج عامۀ مردم را بر آرامش خاطر ثروتمندان ترجیح داده است.
نکتۀ سوم:
دربارۀ کفاف نیز نتایج زیر را به دست آوردیم:
1. کفاف فی حد نفسه ممدوح و خوب است؛
2. کفاف از معایب فقر و غنا مُبرّاست.
شاید در نگاه نخست، با توجه به این نتایج بگوییم که کفاف، از فقر و غنا برتر است؛ چون