- دنیاداری و دنیاگریزی 1
- اشاره 3
- 1. بهره های دنیوی موجب عذاب در دنیا و آخرت است 3
- 2. دنیا متاعی ناپایدار است 5
- 3. دنیا سرای فریب است 5
- 5. دنیا سبب روگردانی از آخرت است 9
- 1. کسب مواهب دنیوی و مادی، در اسلام مطلوب است 15
- اشاره 15
- 2. دنیا و مواهب مادی، خیر و از فضل و رحمت الهی است 24
- 3. دنیا و مواهب آن، پاداش دین داری و اَعمال صالح است 25
- 4. گاه محرومیت ازمواهب دنیا، کیفر اَعمال زشت است 27
- 5. فقر ناپسند است 28
- نکتۀ دوم: 40
- نکتۀ سوم: 41
انگیزۀ استدلال به این روایات روشن است.
5. دنیا سبب روگردانی از آخرت است
خداوند متعال می فرماید:
« وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَی الْانْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأی بِجانِبِه»(1) (=و چون به انسان نعمت ارزانی کنیم، روی برمی گرداند و پهلو تهی می کند.)
« وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْض» (2) (=و اگر خدا روزی را برای بندگانش فراخ کند، مسلماً در زمین عصیان می کنند.)
استشهاد به این دو آیه برای تحسین فقر و کناره گیری از دنیا روشن است. اما در آیۀ بعد، به جای خودِ غنا و بی نیازی، احساس غنا و بی نیازی از خداوند از اسباب طغیان به شمار
1- . اسرا، 38.
2- . شوری، 27.