- مقدمه 1
- اشاره 9
- بی سرو سامانی فرد و جامعه، چرا؟ 10
- حلول و مادی شدن دین 11
- آغاز ماجرا در اسلام 14
- ریشه ی بحران در جهان اسلام 16
- دینداری؛ عامل اتصال به ملکوت 21
- سیر معنوی و اصالت عوالم باطنی 23
- وسعت حقیقت انسان 27
- حقیقت بشر 28
- ریشه ی وحدت و بقاء جامعه 30
- آفات عصری شدن دین 32
- آیا دین یک باور شخصی است؟ 36
- معنی ولایت انسان کامل 39
- محرومیت از قلب ایمانی 39
- اشاره 46
- خطر تعالی فرهنگی اهل کتاب 48
- تقدس بخشیدن به ظواهر و مادی کردن دین 52
- مادی شدن جامعه ی اسلامی! 55
- تفاوت روحانیت اسلام، با روحانیون اهل کتاب 58
- انقطاع زمین از آسمان 60
- ریشه ی مشکلات جهان اسلام 62
- اهمیت ولایت اهل البیت علیهم السلام در نجاتِ دینداران 65
- معنی ولایت 70
- اشاره 75
- علت حقارت جوامع اسلامی 77
- خطر قراردادی دانستن احکام 89
- رجوع به اهل البیت علیهم السلام؛ تنها راه 91
- ایام البشر یا ایام الله؟ 93
- نظر به همه ی ابعاد انسان 94
- ریشه ی بحران معنویت 103
- از بد به سوی بدتر 105
- اشاره 112
- حیات تکوینی و تشریعی جامعه 115
- کتاب و اجل ملت ها 118
- شاخص های هلاکت تمدن ها 124
- حیات تشریعی ملّت ها 129
- ارتباط تکوین با تشریع 132
- جایگاه تمدن غربی 133
- معنی هلاکت 134
- راز ماندگاری دین 136
- علت ماندن ظالمان 138
- جامعه و شخصیت خاص 143
- راه به ثمررساندن حیات 146
- تحلیل های شیطانی 151
- بی ثمری سرنوشت ها 156
- تفاوت حزب و مسجد 166
می رسند.(1)
هر چند بنی عباس می توانستند با کیفیت اسلامی دوره خود را به انتها برسانند ولی این کار را نکردند.
آری دینداران می روند ولی دین نمی رود و هرکس از طریق دین می تواند بودن خود را به کیفیت مطلوب برساند و برود. در این راستا فرصت امتحان برای هر قوم و ملتی محدود است ولی کیفیت امتحان دادن در این فرصتِ محدود، نامحدود است و می توانند خود را به عالی ترین درجات ممکن برسانند.
علت ماندن ظالمان
ممکن است سؤال شود چرا خداوند انسان های ظالم را از صفحه ی زمین نمی زداید و چرا ظالمان امکان تحرک و فعالیّت دارند؟ در جواب باید متوجه بود که براساس آیات مطرح شده، قصه ی نابودی امت های ظالم و تمدن های فاسد در کتاب معلومی مشخص شده است که چه موقعی در ظلم خود اوج می گیرند و چه موقعی افول می کنند و مدت بقاء آن ها ثابت است و نه جلو می افتد و نه عقب و بر همین اساس نباید تصور کرد علت ادامه ی حیات تمدن ها یا دولت های ظالم زرنگی خودشان است. همان طور که انسان ها متولد می شوند و می میرند یک تمدن و یک سلسه ی حکومتی هم دور خاص و منحنی خاصی دارد. و بر همین اساس خداوند می فرماید: «وَمَا أَهْلَکْنَا مِن قَرْیَهٍ إِلاَّ وَلَهَا کِتَابٌ مَّعْلُومٌ»؛(2) و ما هیچ جمعی را هلاک