- مقدمه 1
- اشاره 9
- بی سرو سامانی فرد و جامعه، چرا؟ 10
- حلول و مادی شدن دین 11
- آغاز ماجرا در اسلام 14
- ریشه ی بحران در جهان اسلام 16
- دینداری؛ عامل اتصال به ملکوت 21
- سیر معنوی و اصالت عوالم باطنی 23
- وسعت حقیقت انسان 27
- حقیقت بشر 28
- ریشه ی وحدت و بقاء جامعه 30
- آفات عصری شدن دین 32
- آیا دین یک باور شخصی است؟ 36
- محرومیت از قلب ایمانی 39
- معنی ولایت انسان کامل 39
- اشاره 46
- خطر تعالی فرهنگی اهل کتاب 48
- تقدس بخشیدن به ظواهر و مادی کردن دین 52
- مادی شدن جامعه ی اسلامی! 55
- تفاوت روحانیت اسلام، با روحانیون اهل کتاب 58
- انقطاع زمین از آسمان 60
- ریشه ی مشکلات جهان اسلام 62
- اهمیت ولایت اهل البیت علیهم السلام در نجاتِ دینداران 65
- معنی ولایت 70
- اشاره 75
- علت حقارت جوامع اسلامی 77
- خطر قراردادی دانستن احکام 89
- رجوع به اهل البیت علیهم السلام؛ تنها راه 91
- ایام البشر یا ایام الله؟ 93
- نظر به همه ی ابعاد انسان 94
- ریشه ی بحران معنویت 103
- از بد به سوی بدتر 105
- اشاره 112
- حیات تکوینی و تشریعی جامعه 115
- کتاب و اجل ملت ها 118
- شاخص های هلاکت تمدن ها 124
- حیات تشریعی ملّت ها 129
- ارتباط تکوین با تشریع 132
- جایگاه تمدن غربی 133
- معنی هلاکت 134
- راز ماندگاری دین 136
- علت ماندن ظالمان 138
- جامعه و شخصیت خاص 143
- راه به ثمررساندن حیات 146
- تحلیل های شیطانی 151
- بی ثمری سرنوشت ها 156
- تفاوت حزب و مسجد 166
ما در شرایطی هستیم که اگر شرایط جامعه ی خود را مطابق احکام اسلام قرار دهیم در فرصت داده شده آنچه باید برای ابدیت خود به دست آوریم، به راحتی به دست خواهیم آورد و زحماتمان ضایع نمی شود و خودمان نیز نفله نمی شویم. یزید و امام حسین علیه السلام هر دو فرصتِ داده شده را طی کردند ولی همیشه سنت امام معصوم علیه السلام می ماند هرچند خود امام معصوم به عنوان شخص نمی ماند. دین الهی تضمین می کند که اگر تمدن جامعه ای دینی شد تلاش های افرادِ آن جامعه ضایع و بی نتیجه نگردد و اگر جامعه عین اسلام شد دیگر تا قیام قیامت می ماند.
راه به ثمررساندن حیات
باز برگردید به آخر آیه ی مورد بحث که به ما می فرماید: «وَلَهَا کِتَابٌ مَّعْلُومٌ»؛ برای هر جامعه ای کتاب و سرنوشت مشخصی هست. پس انتظار زود نابود شدن تمدن های ظالم را نداشته باشید، آنچه حتمی است هلاکت آن جوامع است و این که نتیجه ای از فعالیت های خود نصیبشان نمی شود. پیام آیه به انسان ها آن است که سعی کنند در فرصت پیش آمده از آنچه بر کیفیت حیات آن ها می افزاید استفاده کنند و با دینداری در اردوگاه مقابله با ظلم عضو شوند و حیات خود را به ثمر برسانند.
قرآن می فرماید: «وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَکَ عَلَیْهَا مِن دَآبَّهٍ وَلَکِن یُؤَخِّرُهُمْ إلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَهً وَلاَ یَسْتَقْدِمُونَ»(1) اگر خداوند مردم را به جهت ظلمشان می گرفت و هلاک