معاد صفحه 116

علاوه بر آنکه تمام مثال ها و تشبیهاتی که قرآن در باره امکان معاد و ساده بودن آن و نمونه های معاد در طبیعت آورده ، مربوط به معاد جسمانی است .

از همه اینها گذشته ، انکار و تردید

و شبهه و استبعاد کفّار ، در مورد زنده شدن روح نبود ، بلکه از زنده شدن استخوان های پوسیده بود . آنها می گفتند: اذا ضَلَلنا فِی الاَرضِ ءاِنّا لَفی خَلقٍ جَدیدٍ(409) آیا بعد از آنکه بدن ما در زیر خاک پوسیده و ذرّات آن در این عالم پراکنده و گم شود ، باز ما زنده خواهیم شد ؟ خلاصه آنکه قرآن گاهی با استدلال و گاهی با بیان نمونه ها ، تمام شبهات منکران را پاسخ داده و از نظر قرآن معاد جسمانی است .

کسانی که معاد را روحانی می پندارند ، نه تنها دلیلی ندارند ، بلکه باید صدها آیه قرآن را که در باره دوزخ ، بهشت ، شهادت اعضا و گفتگوهایی که در قیامت است ، همه را از مسیر ظاهری و صحیح خود منحرف نمایند و برای آنها توجیهات بی دلیلی بر خلاف قرآن و روایات درست کنند .

شبهه آکل و ماءکول

برخی می گویند: ما که مردیم پس از مدّتی بدنمان به خاک تبدیل شده و از طریق گیاهان میوه می شود و آن میوه غذای دیگران می شود ، پس ما با چند واسطه پس از مدّتی جزو بدن دیگران می شویم ، بنابراین چگونه در قیامت این ذرّات در هم مخلوط شده از هم جدا خواهند شد ؟

در پاسخ می گوییم : اگر تمام بدن ما خاک گردد و سپس میوه شده و دیگران آن را بخورند ، ولی تنها به قدر یک سلول از ما باقی باشد ، کافی است که معرّف

تمام شخصیّت ما شده و در قیامت از همان یک سلول بدن ما درست شود ، همان گونه که ما در رحم مادر نیز از یک سلول درست شده ایم .

همانند اینکه شما یک قطعه کوچک درختی را به عنوان قلمه در خاک می نشانید که پس از مدّتی همان قلمه کوچک تبدیل به یک درخت تنومند می شود ، یا بعضی کرم ها که اگر قطعه قطعه شوند ، هر قطعه اش یک سر و دُم پیدا کرده و آنگاه یک کرم کامل می شود .

از همه گذشته ، چگونه باور می کنیم که یک موجود ضعیفی مانند انسان بتواند نخ ، پارچه ، بنزین ، لاستیک ، گازوئیل ، قیر و روغن را از درون نفت استخراج کند ، امّا در توانایی خداوندِ خالق هستی در خارج نمودن ذرّات بدن ما از دل زمین ، شک و تردید کنیم ؟ !