معاد صفحه 175

از علمای اهل سنّت نقل کرده که مساءله عبور از صراط یا سقوط در دوزخ ، وابستگی به حضرت علی علیه السّلام دارد . (717) یعنی معیار و جواز عبور یا سقوط با پیروی و مودّت آن حضرت یا انکار و بغض آن بزرگوار است .

همچنین حضرت علی علیه السّلام فرمود: اءنَا الصِّراطُ المَمدُودُ بَینَ الجَنَّهِ وَالنّارِ(718) من آن صراط و راهی هستم که میان بهشت و دوزخ کشیده شده است .

اولیای خدا در مناجات خود عبور از صراط را یادآور می شوند و به درگاه خدا ناله ها دارند . در دعا می خوانیم : فَواسَواءتاهُ غَداً مِنَ الوُقُوفِ بَینَ یَدَیکَ اِذا قِیلَ لِلمُخِفِّینَ جُوزُوا و لِلمُثقِلِینَ حُطُّوا اءفَمَعَ المُخِفِّینَ اَجُوزُ اءم مَعَ المُثقِلِینَ اَحَطُّ(719) ای خدای من ! افسوس از فردا که در پیشگاه تو باید جوابگو باشم ، روزی که به مردان سبک بار و باتقوا گفته می شود: از صراط عبور کنید ، ولی به گناهکاران سنگین بار خطاب می شود: سقوط کنید ، در این حال نمی دانم که من در چه حالی خواهم بود ، آیا عبور خواهم کرد یا سقوط ؟

شفاعت

شفاعت ، به معنای در کنار چیزی یا شخصی قرار گرفتن و جفت شدن است .

مثلاً شاگردی در مدرسه نمره کم می آورد و معلّم حاضر می شود یکی دو نمره اضافه به او بدهد تا او هم قبول شود ، در اینجا نمره ها در کنار هم ، شاگرد ضعیف را نجات می دهند . یا مثلا نخ باریک توانی ندارد ، نخ

های دیگر با او تابیده و محکم شده و سبب بهره گیری می شود و یا مراجعه به پزشک و مصرف دارو ، عامل بهبودی بیمار می باشد .

در مثال های بالا جمع شدن نمره ها و نخ ها و پزشک و دارو یک نوع شفاعت و در کنارهم آمدن است .

تنه درخت هم شفاعت می کند و مواد غذایی را از ریشه گرفته و به شاخه ها و میوه ها می رساند . سیم برق هم برق را به لامپ ها می رساند . وخلاصه در عالم هستی هر یک از نور و حرارت و آب و زمین ، دانه را از مرحله ای به مرحله بالاتری می رساند ، این بود نمونه هایی از معنای شفاعت در طبیعت .

امّا معنای شفاعت در آخرت آن است که اولیای خدا ، اعمّ از انبیا و امامان و علما و شهدا که به قلّه های تکامل معنوی رسیده اند ، دست ضعیفانی (که انحراف فکری ندارند ، ولی لغزشهای عملی دارند) را گرفته و آنان را از قهر خدا نجات می دهند ، البتّه شکّی نیست که مقام شفاعت واجازه آن تنها به دست خداست .