معاد صفحه 187

ه : استمداد از خداوند

زیانکاران ومکذّبین به آیات خدا که به شقاوت و گمراهی خود معترفند ، با کمال بی شرمی

سرانجام به خداوند می گویند: رَبَّنا اَخرِجنَا مِنهَا فَاِنْ عُدنَا فَاِنّا ظالِمُونَ پروردگارا ! ما را از عذاب جهنّم بیرون آور ، اگر دوباره خلاف کردیم ظالم و سزاوار دوزخیم ، ولی جواب می شنوند: قَالَ اخسَئُوا فِیهَا وَ لاتُکَلِّمُونَ دور شوید و حرف نزنید و خفّه شوید ! مگر یادتان رفته که هرگاه بندگان شایسته در مناجات خود مرا می خواندند و می گفتند: رَبَّنا آمَنّا فَاغْفِرلَنا وَارحَمنَا وَاَنتَ خَیرُ الرّاحِمِینَ و از من طلب عفو و بخشش می کردند ، شما آنان را به مسخره گرفته و می خندیدید و همین توهین و مسخره کردن سبب غفلت و بدبختی شما شد . (764)

آری ، آنان که خود مؤ من واهل دعا نیستند ، لااقل مردان خدا را مسخره نکنند .

پاسخ منفی ، بازتاب عمل خود انسان

شاید به فکر بعضی این چنین بیاید که منصفانه نیست که گناهکار این همه استمداد کند و آنطور دست ردّ به سینه اش زده شود ، ولی این قضاوت عجولانه است ، زیرا اگر کمی به عقب برگردیم می بینیم که این گناهکار هم دست ردّ به سینه قرآن ، پیامبران ، امامان ، علما و تمام راهنمایانش زده و آن طرد بازتاب و نتیجه همان لجاجت های اوست .

او با هر کسی سخن گفت ، ولی در برابر خدا نمازی نخواند ، به هر تار عنکبوتی تکیه کرد ، ولی به قدرت خدا توکّل نداشت ، از هر شخصی در برابر هر کاری تشکّر می کرد ، ولی آن همه نعمت ها دل او را

با خدا گرم نکرد ، با داشتن ده ها و صدها دلیل روشن برای فاسد بودن فلان رهبر یا دوست ، به خاطر چند روز کامیابی و هوسرانی دست از اطاعت او برنداشت ، و خلاصه تمام طرد و پاسخ های منفی به مجرمان در قیامت ، نتیجه همان دست ردّ وطردی است که آنها در دنیا نسبت به اسلام و قرآن و اولیای خدا داشته اند .

سیمای مجرمان و کفّار

سیمای مجرمان و کفّار