معاد صفحه 41

،

روزی که انسان حتّی از برادر ، مادر ، پدر ، فرزند و دوست فرار می کند ،

روزی که تنها هر کسی مسئول پاسخگویی کار خودش است ،

به من رحم فرما و اءمانم بده .

خدایا ! روزی که انسان های گناهکار حاضرند تمام فرزندان ، دوستان ، برادران و فامیل ، بلکه تمام مردم زمین در آن روز به جای ایشان گرفتار شوند تا خود نجات یابند ، به من اءمان بده و از عذاب دوزخ مرا رهایی بخش .

این مناجات ها دوای دلهای غافل و روشنی بخش روح های تاریک است .

آری ، این توجّهات و مناجات ها انسان را خانه تکانی می کند ، چشم انداز او را از این دنیای محدود به سرای بی نهایت انتقال می دهد ، انسان را بالا برده و رشد می دهد . تمام جنایت ها از کسانی است که یا ایمان به قیامت و پاسخگویی قیامت ندارند و یا اگر ایمانی دارند ، غافل هستند .

چرا یاد مرگ نیستیم ؟

حضرت علی علیه السّلام می فرماید: من برای دو چیز بر شما هراسانم : یکی پیروی از هوا و هوسها و دیگری آرزوهای طولانی . فامّا اِتّباعُ الهَوی فَیصُدُّ عن الحقّ و امّا طولُ الاَمَلِ فَیُنسِی الا خره (108) زیرا هواپرستی شما را از حق پرستی و آرزوهای طولانی شما را از یاد قیامت جدا می کند .

در حدیث دیگر آن حضرت می فرماید: اَکثَرُ النّاس اءملاً اَقلّهم لِلموتِ ذِکراً(109)