- تداعی عرفی شدن فقه 1
- اشاره 1
- 1. توحید در تشریع 10
- 2. بازشناسی حکم الهی از حکم ولائی 11
- 3. مکتوب پیامبر اسلام در انواع دیه 13
- نقد: 15
- ورود این واژه ها در احکام مسلّم الهی 17
- دیه زن و فقیهان اهل سنت 23
- دیه زن و فقیهان شیعه 24
- ارزیابی دلیل اوّل 26
- شیوه زندگی غربی ملاک احکام اسلامی نیست 29
- نقد دلیل دوم 29
- تحلیل هر دو اصل 30
- دلیل چهارم نویسنده 31
- نقد دلیل سوم 31
- نقد اندیشه 33
- 4. دیه بر عاقله نوعی تعاون و مساعدت است 37
- آیا دیه بر عاقله بر خلاف آیه قرآنی است؟ 39
- ارزش یکسانی مکان ها 43
- ارزش یکسانی زمان ها 44
- اشاره 46
- 1. روایت صدوق به سند صحیح 50
- 2. روایت کلینی به سند صحیح 50
- اشاره 53
- تغلیظ دیه قتل در حرم امن الهی 53
- قتل در حرم و تغلیظ دیه 55
- دیدگاه فقیهان اهل سنت در قتل در حرم 55
- دیدگاه فقهای شیعه در قتل در حرم 56
- ارزش یابی نظر مخالف در نشست فقه پژوهشی 58
- نقد تضعیف روایات مربوط به قتل در ماه حرام و در حرم 60
- اشاره 62
- ریشه های سؤال نخست 63
- دیه بر عاقله، ربطی به ساختار زندگی ندارد 65
- چگونه فرد غیر مسئول، پیامد دیگری می پذیرد 68
- پاسخ پرسش دوم: 70
- روایه ظریف فی الدیات 81
- سوره توبه 111
- سوره نساء 111
- سوره بقره 111
- سوره مائده 111
- سوره شوری 112
- سوره مجادله 112
- سوره روم 112
- سوره عنکبوت 112
- سوره قریش 112
- سوره نجم 112
- سوره یوسف 112
اکنون به نقد دلایل فرضه می پردازیم:
دلیل چشم گیر صاحب فرضیه مطلب یاد شده در زیر است:
«دیه در جاهلیت صد شتر بود فأقرها رسول الله....، رسول خدا آن را تثبیت کرد».
نقد:
واژه «اقَرَّ، و فَرَض» جزء کلام معصوم نیست
یادآور می شویم که واژه های مزبور گفتار معصوم نیست تا بر آن تکیه شود بلکه گفتار ابن ابی لیلی است. عبدالرحمن بن حجاج می گوید:من از ابن ابی لیلی شنیدم که فرمود: کانت الدیه فی الجاهلیه مائه من الإبل فأقرها رسول الله ثم انّه فرض علی أهل البقر مائتی بقره وعلی أهل الشاه ألف شاه ثنیه...
سپس عبدالرحمن بن حجاج می گوید:
من آنچه را از ابن ابی لیلی شنیده بودم از امام صادق(علیه السلام)پرسیدم حضرت درباره گفتار او سکوت کرد ولی فرمود: کان علی(علیه السلام) یقول: الدیه ألف دینار وقیمه الدینار عشره دراهم(1)،«دیه هزار دینار و هر دینار ده درهم است»،
از این بیان نتیجه می گیریم:
1- 1 . وسائل الشیعه، ج29، باب 1 از ابواب دیات النفس، ح1.