- تداعی عرفی شدن فقه 1
- اشاره 1
- 1. توحید در تشریع 10
- 2. بازشناسی حکم الهی از حکم ولائی 11
- 3. مکتوب پیامبر اسلام در انواع دیه 13
- نقد: 15
- ورود این واژه ها در احکام مسلّم الهی 17
- دیه زن و فقیهان اهل سنت 23
- دیه زن و فقیهان شیعه 24
- ارزیابی دلیل اوّل 26
- شیوه زندگی غربی ملاک احکام اسلامی نیست 29
- نقد دلیل دوم 29
- تحلیل هر دو اصل 30
- دلیل چهارم نویسنده 31
- نقد دلیل سوم 31
- نقد اندیشه 33
- 4. دیه بر عاقله نوعی تعاون و مساعدت است 37
- آیا دیه بر عاقله بر خلاف آیه قرآنی است؟ 39
- ارزش یکسانی مکان ها 43
- ارزش یکسانی زمان ها 44
- اشاره 46
- 2. روایت کلینی به سند صحیح 50
- 1. روایت صدوق به سند صحیح 50
- اشاره 53
- تغلیظ دیه قتل در حرم امن الهی 53
- قتل در حرم و تغلیظ دیه 55
- دیدگاه فقیهان اهل سنت در قتل در حرم 55
- دیدگاه فقهای شیعه در قتل در حرم 56
- ارزش یابی نظر مخالف در نشست فقه پژوهشی 58
- نقد تضعیف روایات مربوط به قتل در ماه حرام و در حرم 60
- اشاره 62
- ریشه های سؤال نخست 63
- دیه بر عاقله، ربطی به ساختار زندگی ندارد 65
- چگونه فرد غیر مسئول، پیامد دیگری می پذیرد 68
- پاسخ پرسش دوم: 70
- روایه ظریف فی الدیات 81
- سوره نساء 111
- سوره توبه 111
- سوره بقره 111
- سوره مائده 111
- سوره شوری 112
- سوره نجم 112
- سوره یوسف 112
- سوره عنکبوت 112
- سوره روم 112
- سوره قریش 112
- سوره مجادله 112
فردی با فرد دیگری قراردادی به این نحو می بندد: من با تو قرار می بندم که مرا یاری کنی و از من دفاع کنی و دیه مرا بپردازی، و در مقابل از من ارث ببری، و طرف دیگر می گوید: با تو قرارداد می بندم که تو نیز مرا کمک کنی، و من تو را کمک کنم و تو دیه مرا بپردازی و من دیه تو را بپردازم، از من ارث ببری و من از تو ارث ببرم.(1) قوانین ارث اسلامی این نوع پیمان را تحت عنوان «ضمان جریره» پذیرفته است، و دو فرد مذکور در شرایط خاصی از هم ارث می برند.
موضوع کمک به بستگان چه در شادی و چه در غم یک رسم رحمانی و انسانی است و لذا در بسیاری از استان ها، موقع ازدواج یک جوان، بستگان کمک های نقدی و جنسی می کنند و این نوع تعاون در مورد گرفتاری ها نیز حاکم است. امروز به جوان این خانواده کمک می شود و فردا به جوانهای دیگران.
آیا دیه بر عاقله بر خلاف آیه قرآنی است؟
برخی از حاضران در همایش از طریق دیگر به نقد «دیه بر عاقله» پرداخته اظهار داشته اند که این حکم فقهی با آیه (أَلاَّ تَزِرُ
1- 1 . شرح لمعه، ج8، ص 198.